صبحی ڪہ تو باشی و

صبحی ڪہ تو باشی و
غزل باشد و آغـوش،

یڪ صبح پر ازخاطره و
نیڪ سرشت است...

ڪَویـی ڪہ در آغوش خودت
"معجزه" دارے،

آغوش تو چون
تڪہ‌اے از باغ "بهشت" است...