بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
یونس شحام گفت: به حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام گفتم: بعضى از دوستان شما گنه‏کارند، شراب می نوشند، و گناهان زشتى مرتکب می‌ شوند که ما از آن بیزاریم!(بحار الأنوار، ج‏27، ص : 138-137)
فَقَالَ تَبَرَّءُوا مِنْ فِعْلِهِ وَ لَا تَتَبَرَّءُوا مِنْ خَیْرِهِ وَ أَبْغِضُوا عَمَلَهُ - فرمود: از کارش بیزار باشید، ولى از خوبى او بیزار نباشید، عملش را دشمن بدارید.
گفتم: می‌توانیم به او بگوئیم فاسق فاجر؟
فَقَالَ لَا الْفَاسِقُ الْفَاجِرُ الْکَافِرُ الْجَاحِدُ لَنَا وَ لِأَوْلِیَائِنَا- فرمود: نه. دشمنان ما و دوستانِ ما، فاسق و فاجر و کافر هستند.
و افزود: أَبَى اللَّهُ أَنْ یَکُونَ وَلِیُّنَا فَاسِقاً فَاجِراً وَ إِنْ عَمِلَ مَا عَمِلَ - خدا ابا امتناع دارد از اینکه ولىّ ما دوست ما، فاسق و فاجر باشد، گر چه آن کارها را انجام دهد.
و افزود: وَ لَکِنَّکُمْ قُولُوا فَاسِقُ الْعَمَلِ فَاجِرُ الْعَمَلِ - ولى بگوئید: فاسق العمل و فاجر العمل‏ است.
مُؤْمِنُ النَّفْسِ خَبِیثُ الْفِعْلِ طَیِّبُ الرُّوحِ وَ الْبَدَنِ - بگویید خودش مؤمن، عملش خبیث است؛ پیکر و روان پاک دارد.
لَا وَ اللَّهِ لَا یَخْرُجُ وَلِیُّنَا مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا وَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ نَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ - به خدا قسم نه؛ دوست ما خارج نمی‌ شود از دنیا مگر اینکه خدا و پیامبر و ما از او راضى هستیم
یَحْشُرُهُ اللَّهُ عَلَى مَا فِیهِ مِنَ الذُّنُوبَ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ -خداوند او را با همان گناهى که دارد با چهره‏اى درخشان محشور می‌کند.
مَسْتُورَةً عَوْرَتُهُ آمِنَةً رَوْعَتُهُ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِ وَ لَا حُزْنٌ -عیب‏ ها یش پوشیده و دلش آسوده است ترس و اندوهى ندارد .
وَ ذَلِکَ أَنَّهُ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یُصَفَّى مِنَ الذُّنُوبِ - و این جریان چنین است که از دنیا خارج نمی‌شود مگر اینکه از آلودگى‏ هاى گناه پاک مى‏شود. البته این حدیث مفصل است، توضیح می‌دهند که خداوند رحمان و رحیم، به واسطه مصیبت‌هایی در دنیا او را پاک می‌کند، شفاعت نیز هست و در جای دیگری می‌پرستند: شخصی بغض و دشمنی شما را به دل دارد، اما کارهای بسیار خوبی دارد، اهل نماز و روزه و سایر عبادات وشب زنده‌داری و زهد نیز هست، آیا می‌توانیم بگوییم که مؤمن است؟می‌فرمایند: خیر، بلکه بگویید عملش طیب و خودش خبیث - ناپاک است.
بد حجابی : بله، بدحجابی گناه است، گناه بزرگی هم هست، ظلم به خود و دیگران است، تحقیر نفس شریف و محترمِ خود است، ضایع کردن نعمات و موهبات الهی و از جمله حیا است- (ادامه دارد...)