لطفا کپشن مطالعه شود 👇👇👇

*مولانا در مثنوی خود می گوید ..*
یک فرد رفت ۳۰ سال در بازار مشغول تجارت شد،
و ثروت عظیمی به دست آورد ، و
از طریق همین ثروت ، یک زمین بسیار عظیمی خریداری کرد ، و سپس رفت ۳۰ سال دیگر هم کار کرد ،
و باز هم ثروت کلانی به دست آورد ، و
با آن ثرون کلان ، کاخ بسیار مجلل و بزرگی ساخت ..
زمانیکه میخواست به آن کاخ نقل مکان کند ،
👈ماموران و عقلای شهر و شهربانی گفتند که زمین شما آن طرف تر بوده ،
و زمین را عوضی گرفته ایی ،
و کاخ را بر روی زمین یک نفر دیگر ساخته ایی ، و زمین خودت بایر مانده است ..
این فرد به اشتباه یک زمینی را که زمین خودش تلقی کرده بود ،
مد نظر قرار داده و هرچه ثروت داشته،
خرج آن زمین کرده،
ولی زمین یک نفر دیگر را آباد کرده بود ..
*🔹مولانا از این داستان استفاده کرده ،*
و میگوید ..
من و شما هم همینطوری هستیم ..
*ما یک زمین داریم ، به نام :بدن"ویک زمین هم داریم به نام *روح ،*
ما فکر می کنیم ، بدن ما ، زمین ماست ،
و هر چه داریم خرج این بدن می کنیم ،
از جراحی زیبایی و هزینه های دیگر و ...
اما وقتیکه میخواهیم بمیریم،😔
👈به ما می گویند که زمین شما ،
*آن دیگری بوده ، 👈یعنی روح شما ،*
و ما به اشتباه بدن را آباد کرده ایم،
اما روح را ، رها کرده ایم ،

*از این جهت است که می گوید ..*
*در زمین دیگران خانه مکن ،*
*کار خود کن ، کار بیگانه مکن ،*
*کیست بیگانه، تن خاکی تو ،*
*کز برای اوست، غمناکی تو*