عاشقانه

گاهی هوای عشق هوایی مکدر است
چیزی شبیه پنجره های مشجر است
انگار در مسیر پر از مه رها شدی
برخورد عشق و عقل درونش مکرر است
در گيرودار همهمه ى اين جدال سخت
دل را سپرده ای به هر آن چه مقدر است
آوای هاى و هوى رسيدن هميشه از
مرثيه اى كه عقل سروده ست برتر است
گاهی فقط به حکم دل اعدام می کنی
عقلی که پیش پای دلت سد معبر است
 اما نگاه روشن خورشید بعد مه
 می گوید آنچه را که برایش میسر است
ای وای اگر بيفتد از اوج نگاه تو
  عشقی که بار اول و رویای آخر است