بر چهره ی آثار جهان رنگ سبب نیست

بر چهره‌ی آثار جهان رنگ سبب نیست
چون آتش یاقوت‌ که تب دارد و تب نیست

وهم است که در شش جهتش ریشه دویده‌ست
سرسبزی این مزرعه بی برگ کنب نیست

چشمی به تأمل نگشوده‌ست نگاهت
بر وضع جهان گر عجبت نیست عجب نیست

تا زنده‌ای امید غنا هرزه خیالی‌ست
این آمد و رفت نفست غیر طلب نیست

شغل هوس خواجه مگر گم شود از مرگ
این‌ حکه ی هنگامه‌ی حرص است جرب نیست

در هیچ صفت داد فضولی نتوان داد
تا دل هوس‌ انشاست جهان جای طلب نیست

دور است شکست دل از آرایش تعمیر
این کارگه شیشه‌ی رنگ است حلب نیست

تسلیم و سر و برگ فضولی چه جنون است
گر ریشه‌ کند دانه‌ات از کشت ادب نیست

کامل‌ادبان قانع یک سجده جبینند
مشتاق زمین‌بوس هوس تشنه‌ی لب نیست

بی‌باده دل از زنگ طبیعت نتوان شست
افسوس که در آینه‌ها آب عنب نیست

#بیدل غم روز سیه از ما نتوان برد
چین سحراینجا شکن دامن شب نیست

#بیدل_دهلوی