اشاره

✳ اشاره:

در «فضای مجازی»، گاهی باورمان می‌شود آن چه در این «مَجازستان» می‌گوییم و می‌شنویم و می‌بینیم، بخشی از دنیای واقعی نیست و همان طور که در فضای مجازی متولّد می‌شود و جریان می‌یابد، روزی نیز به نیستی و پوچی می‌پیوندد؛ ولی واقعیّت این نیست.
آن که از رگ گردن به ما نزدیکتر است، از لحظه‌به‌لحظه‌ای که در فضای مجازی به سر می‌بریم و از حرف به حرفی که با لمس صفحه‌ی تلفن همراه یا فشردن کلیدهای صفحه کلید، در این فضا درج می‌کنیم، آگاه است...
و از آن پیش‌تر، بر نیّت‌ها و مقاصد ما از درج هر مطلب، کامنت، تصویر،Like، Follow و...بیناست؛ نیّت‌ها و مقاصدی که گاه حتّی بر خودمان هم مشتبه می‌شود!
همان که مثقال و ذرّه‌ای عمل نیک و بد را می‌بیند...
روزی باید در پیشگاهش بایستیم و برای هر لحظه و هر حرف، حتّی در دنیای مجازی، پاسخگو باشیم.
...و مبادا که مصداق کسانی باشیم که قرآن درباره‌ی آنها می‌فرماید:

الَّذینَ ضَلَّ سَعیُهُم فِی الحَیاةِ الدُّنیا وَهُم یَحسَبونَ أَنَّهُم یُحسِنونَ صُنعًا

آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا «گم» شده (بر مجاز رفته!)؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند! (کهف: 103)

مبادا که در «فضای مجازی»، «حقیقت» را گم کنیم...

فردا که پیشگاه «حقیقت» شود پدید،
شرمنده رهروی که عمل، بر «مجاز» کرد...