عاشقانه

باز آب و هوای شهر دل طوفانی ست
در ساحل چشمم آسمان بارانی ست
از رنج زمانه روح ، در خسته تنم
‍ دیگر قلمم همسفرِ راهم نیست
آن نغمه زنِ مستِ سحرگاهم نیست
افتاده به کُنجِ دفترم افسرده
بر مُلکِ دل افسوس که او شاهم نیست