آنچه که بدان اشاره شده مقدمه ای است بر معرفی یکی از شخصیت
آنچه که بدان اشاره شده مقدمه ای است بر معرفی یکی از شخصیت های برجسته کرد یعنی حسنعلی خان امیرنظام گروسی سیاستمدار٬ ادیب و خوشنویس دوره قاجار.
امیر نظام ـ حسن علی خان گروسی در سال 1236 در شهر بیجار به دنیا آمد. وی از خاندانی کهن و از ایل کبودوند ساکن بیجار گروس بود. مادرش اصالتاً ارمنی و پدرش محمدصادق خان جزء رجال برجسته بود.
حسنعلی خان امیرنظام گروسی جزء معدود رجال خوشنام و درستکار و در عین حال پر نفوذ دوره قاجاریه به شمار می‌رود، که همواره مورد لطف و عنایت بی چون و چرای همگان از شاه گرفته تا پایین‌ترین رتبه‌های درباری و دولتی بوده است.
همچنین به پایمردی امیرنظام بود که ایرج به لقب «فخرالشعرا» مفتخرشد.
میرزا محمد صادق امیری (1335-1277 ق) معروف به ادیب الممالک فراهانی با امیرنظام گروسی ارتباطی قوی داشت.
امیرنظام مورد توجه بسیاری از شخصیت های ادبی و سیاسی زمان خود بوده است. از جمله میرزا شکر الله سنندجی (فخرالکتاب) صاحب کتاب (تحفه ناصری) در مورد وی میگوید: امیر نظام شخصی نجیب و بسیار بزرگ منش و با وجود است.
شاعران نیز توجه ویژه ای به امیرنظام داشته اند و در این میان به کسانی چون ایرج میرزا، امیر ممالک فراهانی و معینی کرمانشاهی اشاره کرد که در مدح وی اشعار سروده اند .
امیرنظام علاوه بر مدیریت و اندیشه های خردمندانه، در سبک انشاء و شیوه خط مهارت داشت. خط شکسته وی در عین ملاحت یکی از استوار ترین خطوط تحریر است و درحالی که شکسته است رعایت اصول نستعلیق هم درآن رعایت شده است و از آن همه درهمی و پیچیدگی که دامن گیر این خط شده نجات پیدا کرد.
ان‌ه‌همچنین از وی دو اثر ارزنده ادبی به صورت مکتوب به نامهای منشآت و پندنامه یحیویه به جای مانده است که هر کدام نمونه‌ای از کمال و پختگی و شیوه نگارش او می‌باشد.
از امیرنظام اشعاری نیز به یادگار مانده است. یکی از اشعار بسیار زیبای امیرنظام گروسی جوابی است که به شعر معروف حافظ شیرازی داده است که در ادامه آمده است.
حافظ می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا
امیرنظام گروسی در جواب حافظ می گوید:
اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل ما را
بدو بخشم تن و جان و سرو پا را
جوانمردی به آن باشد که ملک خویشتن بخشی
نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را
دکتر انوشه در جواب امیر نظام گروسی :
اگر آن مهرخ تهران بدست ارد دل ما را
به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن مه لقای ما که شور افکنده دنیا را
شایان ذکر است که در جواب این شعر حافظ، شاعران دیگری نیز اشعاری سروده اند و هنوز هم به این اشعار جوابهایی داده می شود و از قراین اینگونه پیداست که این قصه سر دراز دارد.
امیر نظام ـ حسن علی خان گروسی در سال 1236 در شهر بیجار به دنیا آمد. وی از خاندانی کهن و از ایل کبودوند ساکن بیجار گروس بود. مادرش اصالتاً ارمنی و پدرش محمدصادق خان جزء رجال برجسته بود.
حسنعلی خان امیرنظام گروسی جزء معدود رجال خوشنام و درستکار و در عین حال پر نفوذ دوره قاجاریه به شمار می‌رود، که همواره مورد لطف و عنایت بی چون و چرای همگان از شاه گرفته تا پایین‌ترین رتبه‌های درباری و دولتی بوده است.
همچنین به پایمردی امیرنظام بود که ایرج به لقب «فخرالشعرا» مفتخرشد.
میرزا محمد صادق امیری (1335-1277 ق) معروف به ادیب الممالک فراهانی با امیرنظام گروسی ارتباطی قوی داشت.
امیرنظام مورد توجه بسیاری از شخصیت های ادبی و سیاسی زمان خود بوده است. از جمله میرزا شکر الله سنندجی (فخرالکتاب) صاحب کتاب (تحفه ناصری) در مورد وی میگوید: امیر نظام شخصی نجیب و بسیار بزرگ منش و با وجود است.
شاعران نیز توجه ویژه ای به امیرنظام داشته اند و در این میان به کسانی چون ایرج میرزا، امیر ممالک فراهانی و معینی کرمانشاهی اشاره کرد که در مدح وی اشعار سروده اند .
امیرنظام علاوه بر مدیریت و اندیشه های خردمندانه، در سبک انشاء و شیوه خط مهارت داشت. خط شکسته وی در عین ملاحت یکی از استوار ترین خطوط تحریر است و درحالی که شکسته است رعایت اصول نستعلیق هم درآن رعایت شده است و از آن همه درهمی و پیچیدگی که دامن گیر این خط شده نجات پیدا کرد.
ان‌ه‌همچنین از وی دو اثر ارزنده ادبی به صورت مکتوب به نامهای منشآت و پندنامه یحیویه به جای مانده است که هر کدام نمونه‌ای از کمال و پختگی و شیوه نگارش او می‌باشد.
از امیرنظام اشعاری نیز به یادگار مانده است. یکی از اشعار بسیار زیبای امیرنظام گروسی جوابی است که به شعر معروف حافظ شیرازی داده است که در ادامه آمده است.
حافظ می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا
امیرنظام گروسی در جواب حافظ می گوید:
اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل ما را
بدو بخشم تن و جان و سرو پا را
جوانمردی به آن باشد که ملک خویشتن بخشی
نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را
دکتر انوشه در جواب امیر نظام گروسی :
اگر آن مهرخ تهران بدست ارد دل ما را
به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن مه لقای ما که شور افکنده دنیا را
شایان ذکر است که در جواب این شعر حافظ، شاعران دیگری نیز اشعاری سروده اند و هنوز هم به این اشعار جوابهایی داده می شود و از قراین اینگونه پیداست که این قصه سر دراز دارد.
۱.۵k
۲۶ تیر ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.