عاشقانه

تنم   در  خانه و دل پیش دلبر
کجا باید  کشد  پروانه ات  سر
من آن مُرغم که از ویرانه خیزم
چو برخیزم کشم برکوچه ات پر
بهاری  مانده  در  بین  زمستان
زمستان  هم  فشانم دُر و گوهر
صدف بگشا و گوهر کن  تماشا
چو بر میثاقِ تو  پُر گشته دفتر