اکسیر حسنی بر چشمم افتاد و زرد شدم!
اکسیر #حسنی بر چشمم افتاد و زرد شدم!
"بی قانون"
گاهی توهم آنقدر شیرین می شود که آدم به رغم دانستن وهم ترجیح می دهد در آن بماند. ما یک خانمی در فامیل داریم که چهره اش مایکل جکسون بعد از عمل را یاد آدم می آورد. یعنی هر وقت من پشت آیفون ایشان را می بینیم اول یک متر به عقب می پرم بعد با ذکر صلوات در را باز می کنم، در جمع های خانوادگی والدین به مدد همین بزرگوار و با تهدید به این که «شیطونی کنی میگم خاله بخوره» بچه هایشان را ساکت نگه می دارند آنوقت همین بشر بر اثر القائات مادر گرامی در نقش سوسکِ مادر، متخصصان زیبایی و فالوئرهای اینستاگرام در نقش ابراهیم «تاتلیس» باور کرده که زیبایی او حداقل در خاورمیانه نظیر ندارد. برای همین می گوییم نظر دیگران به آدم اصالت نمی دهد، فقط آدم را اسیر توهمات می کند. یکی از دستگاه های سازنده این توهم هم رسانه شهرت ساز «تلویزیون» است. مردم بازیگر تیزر تبلیغاتی پفک نمکی، میمون چی توز و شاه حسینی خندوانه را بیشتر از خشایار دیهیمی می شناسند و این امری عادی است. ولی این که میمون چی توز به این پشتوانه برای خودش جایگاهی بالاتر قائل باشد این دیگر از عادی بودن خارج می شود و یک کمدی سیاه را رقم می زند. البته اینها ربطی به مقوله ای که من می خواهم بگویم ندارد. ولی باید قبول کنیم میمون چی توز همان میمون چی توز است که به مدد صداوسیما معروف شده. تازه پول میمون چی توز را یک شرکت خصوصی می دهد، یعنی یک اپسیلون حق برای گرفتن خودش و فخر فروختن به مردم دارد ولی این هایی که صداوسیما از جیب مردم بهشان پول می دهد و به مدد اندامی به نام زبان معروف می شوند چه؟ این شهرت چه مزیتی را نسبت به دیگران برای فرد به ارمغان می آورد؟ می خواهم بگویم مورد فرزاد حسنی تازگی ندارد و این رفتارها را قبلا هم دیده ایم.
مجری مردی میانسال را (به عنوان شرکت کننده در برنامه) روی صحنه می آورد. او را تو خطاب می کند. (اگر ایشان پزشک برنامه بود حتما شما خطاب می شد) با جایزه دروغین پنجاه میلیونی سرکارش می گذارد و در آخر با اهدای زرشک به او می خندد. بعد از واکنش تند مردم در فضای مجازی و سروصدا کردن قضیه تهیه کننده می گوید این فقط یک نمایش بوده و اون آقاهه هم که شخصیتش را گلکاری کردیم هم بازیگر خودمان بوده. افراد مغرض جوری ویدیو را کات کرده اند که احساسات مردم غلیان کند. فقط من نمی دانم دوستان چرا با این همه استعداد برنامه پزشکی می سازند؟ دوربین مخفی با روحیاتشان سازگارتر نیست؟ مثلا بروند در خیابان به طرف بگویند به خودت فحش بده پنجاه میلیون بهت بدهیم! طرف هم خودش و خانواده اش و هر کی که می شناسد را فحش کش می کند، بعد می گویند واقعا فکر کردی ما اینقدر بوقیم که به همچین آدم بی ادبی پنجاه میلیون بدیم؟ واقعا در مورد ما چی فکر کردی؟ والا این بهتر بود که! هم فرهنگ سازی بود هم تکلیف شان با آدم معلوم! *
تیتر ملهم از این بیت از سعدی است: گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد / اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم
#آیدین_سیارسریع
"بی قانون"
گاهی توهم آنقدر شیرین می شود که آدم به رغم دانستن وهم ترجیح می دهد در آن بماند. ما یک خانمی در فامیل داریم که چهره اش مایکل جکسون بعد از عمل را یاد آدم می آورد. یعنی هر وقت من پشت آیفون ایشان را می بینیم اول یک متر به عقب می پرم بعد با ذکر صلوات در را باز می کنم، در جمع های خانوادگی والدین به مدد همین بزرگوار و با تهدید به این که «شیطونی کنی میگم خاله بخوره» بچه هایشان را ساکت نگه می دارند آنوقت همین بشر بر اثر القائات مادر گرامی در نقش سوسکِ مادر، متخصصان زیبایی و فالوئرهای اینستاگرام در نقش ابراهیم «تاتلیس» باور کرده که زیبایی او حداقل در خاورمیانه نظیر ندارد. برای همین می گوییم نظر دیگران به آدم اصالت نمی دهد، فقط آدم را اسیر توهمات می کند. یکی از دستگاه های سازنده این توهم هم رسانه شهرت ساز «تلویزیون» است. مردم بازیگر تیزر تبلیغاتی پفک نمکی، میمون چی توز و شاه حسینی خندوانه را بیشتر از خشایار دیهیمی می شناسند و این امری عادی است. ولی این که میمون چی توز به این پشتوانه برای خودش جایگاهی بالاتر قائل باشد این دیگر از عادی بودن خارج می شود و یک کمدی سیاه را رقم می زند. البته اینها ربطی به مقوله ای که من می خواهم بگویم ندارد. ولی باید قبول کنیم میمون چی توز همان میمون چی توز است که به مدد صداوسیما معروف شده. تازه پول میمون چی توز را یک شرکت خصوصی می دهد، یعنی یک اپسیلون حق برای گرفتن خودش و فخر فروختن به مردم دارد ولی این هایی که صداوسیما از جیب مردم بهشان پول می دهد و به مدد اندامی به نام زبان معروف می شوند چه؟ این شهرت چه مزیتی را نسبت به دیگران برای فرد به ارمغان می آورد؟ می خواهم بگویم مورد فرزاد حسنی تازگی ندارد و این رفتارها را قبلا هم دیده ایم.
مجری مردی میانسال را (به عنوان شرکت کننده در برنامه) روی صحنه می آورد. او را تو خطاب می کند. (اگر ایشان پزشک برنامه بود حتما شما خطاب می شد) با جایزه دروغین پنجاه میلیونی سرکارش می گذارد و در آخر با اهدای زرشک به او می خندد. بعد از واکنش تند مردم در فضای مجازی و سروصدا کردن قضیه تهیه کننده می گوید این فقط یک نمایش بوده و اون آقاهه هم که شخصیتش را گلکاری کردیم هم بازیگر خودمان بوده. افراد مغرض جوری ویدیو را کات کرده اند که احساسات مردم غلیان کند. فقط من نمی دانم دوستان چرا با این همه استعداد برنامه پزشکی می سازند؟ دوربین مخفی با روحیاتشان سازگارتر نیست؟ مثلا بروند در خیابان به طرف بگویند به خودت فحش بده پنجاه میلیون بهت بدهیم! طرف هم خودش و خانواده اش و هر کی که می شناسد را فحش کش می کند، بعد می گویند واقعا فکر کردی ما اینقدر بوقیم که به همچین آدم بی ادبی پنجاه میلیون بدیم؟ واقعا در مورد ما چی فکر کردی؟ والا این بهتر بود که! هم فرهنگ سازی بود هم تکلیف شان با آدم معلوم! *
تیتر ملهم از این بیت از سعدی است: گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد / اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم
#آیدین_سیارسریع
۲.۴k
۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.