امام حسن مجتبی علیه السلام

امام حسن مجتبی علیه السلام :

عَـجِبْتُ لِمَنْ یَتَفَکَّـرُ فی مَـأْکُولِهِ کَیْـفَ لا یَتَفَـکَّـرُ فی مَعْـقُـولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ، وَ یُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ؛

در شگفتم از کسی که درباره خوراکیهای خود اندیشه و تأمل می‏ کند ولیکن درباره نیازمندیهای فکری و عقلی ‏اش تأمل نمی ‏کند، پرهیز می‏ کند از آنچه معده ‏اش را اذیت می ‏نماید و سینه و قلب خود را از پست‏ترین چیزها پر می ‏کند.


بحارالانوار: ج1، ص218