پریشب فیلم تک تیر انداز آمریکایی را می دیدیم یاد شهید

1- پریشب فیلم تک تیر انداز آمریکایی را می دیدیم. یاد شهید عبدالرسول زرین افتادم. بزرگمردی که کمتر میشناسیمش و زندگی اش در جنگ محیرالعقول بود. تک تیر انداز عجیب و غریب و بی نظیری که تک تیرانداز آمریکایی در مقابلش هیچ بود. درباره اش فیلمی نساخته ایم. دستمان درد نکند.
2- کتاب زندگی و خاطرات شهید آبشناسان را خوانده اید؟ اگر خوانده اید شک ندارم که مثل من کف کرده اید از این وجود بی مانند.
3- شهید بابایی، شهید عبادیان، شهید دوران، شهید باقری...
کم نبودند این آدمهای عجیب و غریب.
اینکه میگویم عجیب و غریب، بیهوده نیست ها. یک نگاه به زندگی شان و کارهاشان و خاطراتشان، برق از کله ی آدم می پراند.
یک نظر به روزگارشان در جبهه ها، آدم را متحیر می کند.
4- نمیدانم برای رسیدن به این حد از وارستگی و دریادلی چه کردند. نمی دانم اینطور زندگی کردن و اینطور پر کشیدن را از کدام لقمه ی پدر و از کدام نجوای مادر یاد گرفتند.
ولی می دانم که این زمین و این روزگار، قفس دل آزاری بوده برایشان. آنها مال این محله نبودند. رد شدند و رفتند.
از سوختن نمی ترسیدند. عشق خدایی که به محضرش شتافتند آتششان زده بود.
5- تا به حال کار شایسته ای برای شهدا نکرده ام. و این شرمنده ام می کند. این کار را به بهانه ی دیدار پس فردایمان بازنشر می کنم. با این آرزو که خداکند نمیرم. خداکند مثل آنها پرواز کنم.