عاشقانه

دارم  بهانه ی  تو ، جویم نشانه ی تو
تا  بارِ  دیگر  آید ، دل  بر  کرانه ی تو
در بسترِ پریش و بر سینه  داغِ  شُعله
خواهم که تابمیرم سر روی شانه ی تو
ماندم  میان  برزخ  هر سو دلم  روانه
هرسو روانه گشته دل سوی خانه ی تو
دارم به دل امیدی ،  تا روز روشن آید
دستم گرفته دامان گُم در خزانه ی تو
در  باورِ  خیالم   آسوده ام   که   آیی
حتی به خواب تارم ،  گیرم بهانه ی تو