الله هم«ارحم الراحمین»هم«اشَدُّ الْمُعاقِبِیْنَ»است!
آرى، هنگامى که انسان این صحنه ها را دچار می شود تکان مى خورد و بیدار مى شود، هاله اى از غم و اندوه وجودش را مى پوشاند، نگاهى به گذشته خویش مى کند و از اعمال خود سخت پشیمان مى شود اما این پشیمانى هیچ سودى ندارد.
انسان آرزو مى کند بازگردد و گذشته تاریک را جبران کند، اما درهاى بازگشت به کلى بسته است.
مى خواهد توبه کند، اما زمان توبه سپرى شده است.
مى خواهد اعمال صالحى به جا آورد تا اعمال سوئش را تلافى کند، اما پرونده اعمال در هم پیچیده شده، این جاست که فریادش بلند مى شود مى گوید: (اى کاش اعمال صالحى براى زندگى فرستاده بودم!)؛ «یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی».
جالب توجه این که: نمى گوید: براى «زندگى آخرتم»، بلکه مى گوید براى «زندگیم» گوئى واژه «حیات» شایسته غیر زندگى آخرت نیست، و زندگى زودگذر آمیخته با انواع مصائب در دنیا زندگى محسوب نمى شود.
همان گونه که در آیه 64 «عنکبوت» مى خوانیم: «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنیا إِلاّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ»؛ (این حیات دنیا چیزى جز سرگرمى و بازى نیست، و حیات حقیقى حیات آخرت است اگر مى دانستند).
آرى، آن ها که در طول ۴۰ سال به اسم دین بدعت های خائنانه شیطانی و حرام وارد دین نمودند اموال این کشور را غارت کردند و دم از دین زدند اما در عمل جز منافق و خائن نبودند و محبت دنیا تمام قلوبشان را تسخیر کرده بود، در آن روز آرزو مى کنند: اى کاش چیزى براى حیات آخرت که حیات حقیقى و جاویدان است از پیش فرستاده بودند، ولى این آرزوئى است بى نتیجه که هرگز به جائى نمى رسد.
شدت عذاب الهى برای علما و مسئولین و مدعیان دینداری دروغین خائن به دین الهی (در آن روز خداوند آن ها را چنان مجازات مى نماید، که هیچ که [دیگرى را] عذابى همانند عذاب او نمى کند)؛ «فَیَوْمَئِذ لایُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ».
آرى، این طغیانگرانى که به هنگام قدرت، جرائم و گناهان را مرتکب و اشاعه دادند و تآیید نمودند در همین دنیا از زنده و مرده شان وقت ظهور و موعد قیامت در آن روز چنان مجازات مى شوند که سابقه نداشته، همان گونه که نیکوکاران چنان پاداش هائى مى بینند که حتى از خیال هیشکه نگذشته است؛ چرا که او در جاى خود «أَرْحَمُ الرّاحِمِیْنَ» است و در جاى دیگر «أَشَدُّ الْمُعاقِبِیْنَ».
و نیز در آن روز (هیچ که همچون خداوند فردی را به بند نمى کشد)؛ «وَ لایُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ».
نه بند و زنجیر او مانندى دارد، و نه مجازات و عذابش؛ چرا چنین نباشد در حالى که آن ها نیز در این دنیا تا می توانستند به دین الهی به اسم دین خیانت کردند و بندگان را با برنامه ها و بدعت های کثیف از راه حق دور کرده و به بی دینی و گناه و انحراف کشاندند و سخت ترین شکنجه ها را به آن ها خواهند داد!
_ای هر چه خائن و ساکت بهراسید!ان شاءالله ظهور نزدیک است!
انسان آرزو مى کند بازگردد و گذشته تاریک را جبران کند، اما درهاى بازگشت به کلى بسته است.
مى خواهد توبه کند، اما زمان توبه سپرى شده است.
مى خواهد اعمال صالحى به جا آورد تا اعمال سوئش را تلافى کند، اما پرونده اعمال در هم پیچیده شده، این جاست که فریادش بلند مى شود مى گوید: (اى کاش اعمال صالحى براى زندگى فرستاده بودم!)؛ «یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی».
جالب توجه این که: نمى گوید: براى «زندگى آخرتم»، بلکه مى گوید براى «زندگیم» گوئى واژه «حیات» شایسته غیر زندگى آخرت نیست، و زندگى زودگذر آمیخته با انواع مصائب در دنیا زندگى محسوب نمى شود.
همان گونه که در آیه 64 «عنکبوت» مى خوانیم: «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنیا إِلاّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ»؛ (این حیات دنیا چیزى جز سرگرمى و بازى نیست، و حیات حقیقى حیات آخرت است اگر مى دانستند).
آرى، آن ها که در طول ۴۰ سال به اسم دین بدعت های خائنانه شیطانی و حرام وارد دین نمودند اموال این کشور را غارت کردند و دم از دین زدند اما در عمل جز منافق و خائن نبودند و محبت دنیا تمام قلوبشان را تسخیر کرده بود، در آن روز آرزو مى کنند: اى کاش چیزى براى حیات آخرت که حیات حقیقى و جاویدان است از پیش فرستاده بودند، ولى این آرزوئى است بى نتیجه که هرگز به جائى نمى رسد.
شدت عذاب الهى برای علما و مسئولین و مدعیان دینداری دروغین خائن به دین الهی (در آن روز خداوند آن ها را چنان مجازات مى نماید، که هیچ که [دیگرى را] عذابى همانند عذاب او نمى کند)؛ «فَیَوْمَئِذ لایُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ».
آرى، این طغیانگرانى که به هنگام قدرت، جرائم و گناهان را مرتکب و اشاعه دادند و تآیید نمودند در همین دنیا از زنده و مرده شان وقت ظهور و موعد قیامت در آن روز چنان مجازات مى شوند که سابقه نداشته، همان گونه که نیکوکاران چنان پاداش هائى مى بینند که حتى از خیال هیشکه نگذشته است؛ چرا که او در جاى خود «أَرْحَمُ الرّاحِمِیْنَ» است و در جاى دیگر «أَشَدُّ الْمُعاقِبِیْنَ».
و نیز در آن روز (هیچ که همچون خداوند فردی را به بند نمى کشد)؛ «وَ لایُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ».
نه بند و زنجیر او مانندى دارد، و نه مجازات و عذابش؛ چرا چنین نباشد در حالى که آن ها نیز در این دنیا تا می توانستند به دین الهی به اسم دین خیانت کردند و بندگان را با برنامه ها و بدعت های کثیف از راه حق دور کرده و به بی دینی و گناه و انحراف کشاندند و سخت ترین شکنجه ها را به آن ها خواهند داد!
_ای هر چه خائن و ساکت بهراسید!ان شاءالله ظهور نزدیک است!
۴.۵k
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.