زیارت اربعین در آثار ابوریحان بیرونی
ابوریحان بیرونی حدود هفتاد و هشت سال در این سرای دنیا زیست؛ در سوم ذی‌الحجه 362 در خوارزم زاده شد و در شب دوم ماه رجب سال 440 در غزنه درگذشت. وی افزون بر زبان فارسی، به عربی، عبری، سریانی و سانسکریت و به احتمال یونانی، نیز مسلط بود و بسیاری از منابع دسته اول کارهای تحقیقی خویش را به مدد همین چندزبان‌دانی، از آثار دسته‌اول و اصیل زبان‌های یادشده یافته بود.
ابوریحان بیرونی کتابِ «آثار الباقیه عن القرون الخالیه» (یعنی آثارِ برجای‌مانده از سده‌های گذشته) را در حالی‌که 29 سال داشته، در سال 391 هجری به زبان عربی تألیف کرده است.
ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» درباره زیارت اربعین می‌نویسد: «در روز بیستم آن (ماه صفر) سر حسین علیه السلام به بدنش ملحق کردند و در همانجا دفن نمودند و زیارت اربعین راجع به همین روز است و بدین سبب این زیارت را اربعین گویند که چهل نفر از اهل بیت او پس از مراجعت از شام قبرش را زیارت کردند.»
ابوریحان بیرونی کتابِ «آثار الباقیه عن القرون الخالیه» (یعنی آثارِ برجای‌مانده از سده‌های گذشته) را در حالی‌که 29 سال داشته، در سال 391 هجری به زبان عربی تألیف کرده است.
ابوریحان بیرونی در «آثارالباقیه» درباره زیارت اربعین می‌نویسد: «در روز بیستم آن (ماه صفر) سر حسین علیه السلام به بدنش ملحق کردند و در همانجا دفن نمودند و زیارت اربعین راجع به همین روز است و بدین سبب این زیارت را اربعین گویند که چهل نفر از اهل بیت او پس از مراجعت از شام قبرش را زیارت کردند.»
۱۲.۱k
۲۶ شهریور ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.