نیمه های شب بود که بیدار شدم.عادت دارم به این بیدارباش ها

نیمه های شب بود که بیدار شدم.عادت دارم به این بیدارباش ها... اینترنت گوشی را وصل کردم...
چشمم به پیام افتاد...
این روزها انگار هر پیامی برای من حکم بیدار باش است. دلم هری میریزد...
از اینهمه ناتوانی و بیچارگی دلم میخواهد سرم را بکوبم به دیوار.
اصلا مرگ برای همین آزادی ها و رها شدنهایش اینقدر شیرین است.
همینکه آزادی تا هر وقت دلتنگ شدی، هر وقت نگران شدی، هر زمان نیاز بود جایی باشی، باشی...
بدون این محدودیت های مسخره دنیا...
حالا محدودیت های ترافیکی را هم اضافه کن...
آدم یک طی الارض ساده هم نتواند انجام دهد باید بمیرد.
کجا بودم؟پیام ها...
راستش من ادای آدمهای قوی را خوب بلدم دربیاورم. این را پیاده روی اربعین به من نشان داد. اما اینکه همیشه خودت را قوی نشان دهی گاهی درونت را متلاشی میکند.
چرا‌؟!
چون لبخند میزنی و اشک که قوی ترین سلاح بشر است را رو به خودت مسلح میکنی...
من خودم را قوی نشان دادم. من همیشه خودم را قوی نشان میدهم.
چون در دنیایی زندگی میکنیم که آدمهای ضعیف می بازند... #دل_و_عقل #الهام_جعفری