(تلنگـــــر!!!...)

(تلنگـــــر!!!...)

شما بزرگواران ک خوب هستید
تلنگری برای یاداوری ب خودم...

گاهی از من و شمای "مذهبی"؛
تنها یک تیپ باقی می ماند؛

برای خانم ها چادرشان
و برای آقایان محاسنشان...

گاهی من و شمای "مذهبی" آنقدر درگیر پست ها و متن هایمان در صفحات مجازی می شویم؛
که از خواندن روزانه چند خط قرآن یا کتب روایی،غافل میشویم؛

و در پایان روز،میبینیم که حتی یک دهم وقتی که در فضای مجازی بودیم،در فضای قرآن و حدیث نفس نکشیدیم...

آنقدر که آنلاین بودیم و اولین نفر پست های دیگران را لایک کردیم؛
به فکر نماز اول وقت نبودیم...

آنقدر درگیر جذب حداکثری شدیم که فراموش کردیم "اخلاص" و "عبودیت" رمز برکت در کارهایمان است...

آنقدر که به فکر آبروی خود،و برانگیختن تشویق دیگران و لایک کردن هایشان بودیم،
به فکر رضایت صاحب زمانمان نبودیم...

آنقدر مدام فکرمان مشغول عکس پروفایل و استاتوس هایمان بود؛
غافل شدیم از اینکه پیش اماممان چه وجهه ای داریم و وضعیتمان نامه ی اعمالمان پیش او چگونه است...

آنقدر در این فضا وقتمان را با انبوهی از جمعیت گذراندیم،فراموش کردیم تنهایی و غربت امام زمانمان را...

آن چنان حضور در این فضا را برای خود لذت بخش کردیم،که کم کم غافل شدیم از لذت مناجات و درددل خصوصی با پدر حقیقیمان،و سجده ی خالصانه برای معبودمان...

به بهانه ی مجازی بودن،چه حرف ها که با نامحرم زدیم،که اگر رو در رو بودیم،یک صدم آن را نمی گفتیم...

من و شمای "مذهبی" که در واقعیت همیشه نگاه از نامحرم می گرفتیم و حتی جواب سلام را به زور می دادیم؛
در فضای مجازی چه راحت با هم درباره مسائل روز و -حتی مسائل مذهبی- به گفت و گو نشستیم و مجادله کردیم!!!

نکند همینطور بگذرد و ما آرام آرام به عزای حیای بر باد رفته ی خود بنشینیم؟...

من و شمای "مذهبی" که با نیت قربة الی الله وارد عرصه شدیم،پس چه شد؟چرا؟

"غفلت"... آری،غفلت...
غفلتی که هدفمان را تحت الشعاع قرار داد...

البته هنوز هم هستند عاشقان امام زمام عج که آگاهانه،با برنامه ریزی و منظم وارد این عرصه می شوند؛

اما من و شمای "مذهبی" کجای کاریم؟

جزو آن دسته که تک تک لحظاتشان با اخلاص و رضایت الهی و یاد امام زمانشان دست بر صفحه کلید گوشی ها و ... می برند؛

یا آنانکه فقط خیال میکنند برای خدا هستند،و در تمام لحظاتشان ریا و خودمحوری و غفلت و... موج میزند...؟

خود را دریابیم...

اللهم عجل لولیک الفرج