من تواضع لله رفعه اللهاصول کافی ج ص

مَنْ تواضَعَ لِله رَفَعَهُ اللهُ.(اصول کافی، ج۲، ص۱۲۲.)
کسی که برای خدا فروتنی کند، خدا او را بزرگ می گرداند.
سعدی. در آغاز باب چهارم بوستان می گوید:
زخاک آفریدت خداوند پاک. پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
یکی قطره باران ز ابری چکید. خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟ گر او هست، حقا که من نیستم!
چو خود را به چشم حقارت بدید. صدف در کنارش به جان پرورید
سپهرش به جایی رسانید کار. که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کو پست شد. درِ نیستی کوفت تا هست شد
بلندیت باید تواضع گزین. که آن بام را نیست سُلّم جز این.
یا زهرا