نامه هایی که هیچ وقت به دستت نرسید( مخاطب خاص دارد)

پنجره ها همیشه هم راستگو نیستند . گاهی اوقات سرمای سوزاننده زمستون رو پشت شیشه های خودشون معطل میکنن و تو توی خونه وقتی چای داغ خودت را کم کم سرمی کشی و به اونطرف پنجره نگاه میکنی قند توی دلت آب می شه که چه زمستون دلچسبیه ...!! ولی کافیه دست ببری و پنجره رو باز کنی وچند دقیقه نه بیشتر پای حرف دل زمستون بشینی اون وقته که میفهمی زمستون باهات سردتر از اونیه که فکرشو میکردی...
من همیشه زمستون وجودت رو از پشت پنجره چشمات نگاه کرده بودم و وقتی بهم لبخند میزدی برام حس نوشیدن یه چای داغ توی سوز سرمای پشت پنجره داشت . ولی دیروز که درِ دلت باز شد ، برای اولین بارصورتم از سوز سرمای وجودت یخ زد ودستام از لمس برف
حرفات کرخت شد . دیروز وقتی کلی از حس و حالم و احساسم باهات حرف زدم و با حوصله گوش میدادی حس همونی رو داشتم که داره به زیبایی زمستون دلگرم میشه ولی وقتی بعد از اون همه حرفهای شاعرانه که به پات ریختم گفتی : ((خب من برم به کارام برسم بعدا میام ....فعلا..!!)))
فهمیدم زمستون پشت پنجره چشمات یه زمستون واقعی و سوزاننده است .
فهمیدم هر فصلی به جاش .فهمیدم زمستون هرچی هم که بخواد نمیتونه بهار باشه ...
فهمیدم زمستون فقط از پشت پنجره قشنگه... فهمیدم نمیتونم تابستون وجودمو مستقیم به زمستون وجودت گره بزنم ....
یاد وجودای تابستونی بخیر همیشه از پشت پنجره نگاهشون میتونی مطمئن باشی یک رنگ و گرم و دلچسبن

م.ح ( کیمیاگر)