عاشقانه

دلخوشم با غزلی تازه ، همینم کافی ست
تو مرا باز رسـاندی به یقینم ، کافی ست
قانعم ، بیشتـر از این چه بخواهم از تو ؟
گاه گاهی که کنارت بنشینم ، کافی ست
گله ای نیست ، من و فاصله ها همزادیم
گاهی از دور تورا خوب ببینم ، کافی ست
آسمانی!  تو درآن گستـره خورشیـدی کن
من همین قدر که گرم است زمینم ، کافی ست
من همین قدر که با حال و هوایت ، گهگاه
برگی از باغچه ی شعر بچینم ، کافی ست
فکـر کـردن به تو یعنـی : غزلی شورانگیز
که همین شوق مرا خوبترینم ، ک افی ست .