۱.مجازی کلا منطق و عشق توش نداره...اگ ام خواستی مجازی با

۱.مجازی کلا منطق و عشق توش نداره...اگ ام خواستی مجازی با کسی باشی، اول ب استان مشترک فک کن ک بعدا از دوریه هم دق نکنین و بتونین رابطتونو از گوشی ب واقعیت بیارین...
اشنا شدن مجازی و واقعی با هم فرق دارن و معایبشونم باهم فرق داره...مثلا اگ تو واقعیت یهو با طرف قرار بذاری، ممکنه نتونی راست و دروغ گفتنش یا شخصیتشو زود بشناسی..و اون چیزی رو ک خودش بخواد بهت نشون بده، میده! چون نهایتا چند ساعت باهم بیرونین
اما تو مجازی اول آشنا میشین و بعد با ی شناخت حدودی، میتونی رفتار طرفو تحلیل کنی بدون اینکه چیزایی مث موقعیت یا زمان و رفتارتو در نظر بگیری!
میشه گفت اگه هر دو نفر بخوان روراست باشن، محیط صادقانه تریه اگ ازش درست استفاده بشه

من کلا قضیه عشق رو نقد میکنم...عشق فوران هورمونه و اگه واقعا بخوایم از احساس حرف بزنیم، "دوست داشتن" واقعیه نه عشق

۲.بخش اول حرفتو کلا نفهمیدم...اما کلا من ب بیمارای جنسی شخصیت نمیدم، غیر از مطالب علمی، از کلمه همجنسگرا استفاده نمیکنم... همجنس بازا چ دختر و چه پسر اگه قرار بود کارشون توجیحی داشته باشه، در طبیعت فایده ای براشون قرار میگرفت یا حداقل دین در موردشون یه اسوه میاورد...
الانم چیزی ک ما داریم میبینیم مثل ویروس بین بچه هامون پخش شده بیماری ناشی از کمبود های محیطیه🤲🏻 قبلا تو دبیرستانمون ۱ نفر دچار این توهم شده بود، و در اخر ب شکستن دل ۵ دختر از پایه های متفاوت ختم شد و خاطرات بدی براشون گذاشت...
درکل...
اونا رسانه دارن...و ما عقل🤝🏻