هوای صبح را

هوای صبح را 
از همه سو نفس می کشم. 
دستی بر شاخساران بلند نیایش ‌ 
و دستی به هیاهوی روزی 
و دغدغه نان، 
لابه لای دقایق رها ساخته ام.
پروردگارا! 
با اولین قدم هایم بر جاده های صبح، 
نامت را عاشقانه زمزمه می کنم. 
کوله بار تمنایم خالی است 
و موج سخاوت تو، همچنان جاری. 
نمی ایستم از حرکت 
تا باران مهربانی ات نایستد. 
سپاس و ستایش از آن توست که 
با چنگ خورشید در پرده شب زده ای، 
و صبح را ...
چون جلوه جبروت خویش ،
بر عالم گسترده ای.... امیدوارم آنچه بر دلت جاریست و بر فکرت باقی ،برایت روایت شود..