{معماری دوره اسلامی}
{معماری دوره اسلامی}
کاخها
احداث کاخها در ایران به گذشته های بسیار دور باز می گردد. مفهوم امروزی کاخ با مفهوم این کلمه در گذشته متفاوت است. درگذشته بناهایی منفرد با نوعی معماری برتر از دیگر بناها احداث می گردید که کاربردهای متعددی داشت؛ مثلاً، ممکن بود زمانی به عنوان معبد و نیایشگاه و گاه به جای قلعه ی دفاعی و سرانجام برای سکونت حکمرانان استفاده شود (چغازنبیل). بتدریج ماهیت این بناها تغییر یافت و کاخها یا قصرها در ایران مقر حکومت سلسله های مختلف شد؛ برای مثال در زمان هخامنشی تخت جمشید، در زمان اشکانی کاخ آشور، در زمان ساسانی تیسفون و کسری و سروستان را می توان نام برد. در دوره اسلامی اینگونه بناها بتدریج برای سکونت و امور حکومتی استفاده گردید.
از صدر اسلام کاخ یا بنای باشکوهی که در مقیاس برتر ساخته شده باشد، به جای نمانده است. شیوه ی معماری کاخ العمره و کاخ المشتی- که در زمان امویان احداث گردید و بقایای آن هنوز پابرجاست- از شیوه ی هنری عهد ساسانی اقتباس شده است.
از زمان صفوی احداث کاخها وارد مرحله ی تازه ای شد و در پایتختهای سه گانه ی آنها (تبریز، قزوین و اصفهان) نمونه های جالب توجهی ساخته شد.
کاخهای چهل ستون، هشت بهشت و عالی قاپوی اسفهان، صفی آباد بهشهر، فین کاشان و فرح آباد ساری از مهمترین نمونه های شیوه ی معماری عهد صفویان هستند.
ایجاد کاخها به همین شیوه تا عهد نادرشاه (مانند کاخ خورشید کلات) و عهد قاجار (مانند کاخ صاحبقرانیه و شمس العماره) ادامه یافت.
کاخها در ایران نقشه های گوناگونی داشته است: برخی کوشک مانند بوده اند (مانند هشت بهشت و صفی آباد)، بعضی نقشه ی مربع و مستطیل داشته اند و برخی چند ضلعی بوده اند.
مهمترین مسأله در ساختن کاخها، بویژه از عهد صفوی به بعد، تزیین با کاشیکاری، گچبری، آیینه کاری و سنگ کاری است.
{مجله کوردان مانا}
کاخها
احداث کاخها در ایران به گذشته های بسیار دور باز می گردد. مفهوم امروزی کاخ با مفهوم این کلمه در گذشته متفاوت است. درگذشته بناهایی منفرد با نوعی معماری برتر از دیگر بناها احداث می گردید که کاربردهای متعددی داشت؛ مثلاً، ممکن بود زمانی به عنوان معبد و نیایشگاه و گاه به جای قلعه ی دفاعی و سرانجام برای سکونت حکمرانان استفاده شود (چغازنبیل). بتدریج ماهیت این بناها تغییر یافت و کاخها یا قصرها در ایران مقر حکومت سلسله های مختلف شد؛ برای مثال در زمان هخامنشی تخت جمشید، در زمان اشکانی کاخ آشور، در زمان ساسانی تیسفون و کسری و سروستان را می توان نام برد. در دوره اسلامی اینگونه بناها بتدریج برای سکونت و امور حکومتی استفاده گردید.
از صدر اسلام کاخ یا بنای باشکوهی که در مقیاس برتر ساخته شده باشد، به جای نمانده است. شیوه ی معماری کاخ العمره و کاخ المشتی- که در زمان امویان احداث گردید و بقایای آن هنوز پابرجاست- از شیوه ی هنری عهد ساسانی اقتباس شده است.
از زمان صفوی احداث کاخها وارد مرحله ی تازه ای شد و در پایتختهای سه گانه ی آنها (تبریز، قزوین و اصفهان) نمونه های جالب توجهی ساخته شد.
کاخهای چهل ستون، هشت بهشت و عالی قاپوی اسفهان، صفی آباد بهشهر، فین کاشان و فرح آباد ساری از مهمترین نمونه های شیوه ی معماری عهد صفویان هستند.
ایجاد کاخها به همین شیوه تا عهد نادرشاه (مانند کاخ خورشید کلات) و عهد قاجار (مانند کاخ صاحبقرانیه و شمس العماره) ادامه یافت.
کاخها در ایران نقشه های گوناگونی داشته است: برخی کوشک مانند بوده اند (مانند هشت بهشت و صفی آباد)، بعضی نقشه ی مربع و مستطیل داشته اند و برخی چند ضلعی بوده اند.
مهمترین مسأله در ساختن کاخها، بویژه از عهد صفوی به بعد، تزیین با کاشیکاری، گچبری، آیینه کاری و سنگ کاری است.
{مجله کوردان مانا}
۲.۰k
۰۵ دی ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.