و این شعر زیبا نیز ، تقدیم به. همه بانوان گرامی

و این شعر زیبا نیز ، تقدیم به. همه بانوان گرامی

زنی را می شناسم من
که در یک گوشه ی خانه
میان شستن و پختن
درون آشپزخانه
سرود عشق می خواند
نگاهش ساده و تنهاست
صدایش خسته و محزون
امیدش در ته فرداست

زنی هم زیر لب گوید
گریزانم از این خانه
ولی از خود چنین پرسد:
چه کس موهای طفلم را
پس از من می زند شانه؟

زنی با تار تنهایی
لباس تور می بافد
زنی در کنج تاریکی
نماز نور می خواند

زنی خو کرده با زنجیر
زنی مانوس با زندان
تمام سهم او اینست
نگاه سرد زندانبان

زنی را می شناسم من....

زنی را می شناسم من
که می میرد ز یک تحقیر
ولی آواز می خواند
که این است بازی تقدیر

زنی با فقر می سازد
زنی با اشک می خوابد
زنی با حسرت و حیرت
گناهش را نمی داند

زنی واریس پایش را
زنی درد نهانش را
ز مردم می کند مخفی
که یک باره نگویندش
چه بد بختی ، چه بد بختی

زنی را می شناسم من
که شعرش بوی غم دارد
ولی می خندد و می گوید
که دنیا پیچ و خم دارد ...

تقدیم به بانوان عزیز سرزمینم ،که هر کدام در پس لبخندشان غمی پنهان دارند !!!

❤❥❤❥❤❥
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺯﯾﺒﺎﯾﯿﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ
ﺯﺷﺘﯿﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺷﺪ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻪ
ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻌﺮﯾﻒ
ﮐﻨﻢ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺑﺮﯾﺰﻡ، ﻧﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻡ
ﺭﺍ ...
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺑﻤﯿﺮﻡ ..
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ : ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ...ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﭘﺮﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ