آدم که غمگین می شود خودش را جدا می کند از جمع که مبادا آسیبی به خوشی های دیگران بزند مورد فراموشی قرار می گیرد و تنها تر و تنها تر می شود آنچنان در تنهایی خود غرق می شود که دیگر با هیچ تلنگری بر نمی خیزد و این آغاز تلخ یک پایان است...
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.