سرنوشت،پاپوشی برایم دوخت که دربه درفاصله هاشدم،ذهنم چنان

سرنوشت،پاپوشی برایم دوخت که دربه درفاصله هاشدم،ذهنم چنان سوخت ازآشی که برایم پخته بودن که ازترس،آب یخ راهم قبل ازخوردن فوت می کنم...