اینجا را که تومیبینی... اندوه هزار ساله من است ...لب این فنجان و تو لب میستانی از لبه های پرتگاه مرگ من... تو..فقط تو میتوانی
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.