ﺩﻝ ﻣﻦ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻮﺩ ،

ﺩﻝ ﻣﻦ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻮﺩ ،
ﺩﻝ ﻣﻦ ﻫﺮﺯﻩ ﻧـﺒـﻮﺩ ...
ﺩﻝ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷـﺖ ، ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧـﺪ ﯾﮏ ﺟﺎ
ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ؟ !
ﻣﻌـﻠـﻮﻡ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ !
ﺩﻝ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷـﺖ ،
ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧـﺪ ﺁﻥ ﺟﺎ ، ﭘـﺸـﺖ ﯾﮏ ﭘﺮﺩﻩ ﺗـﻮﺭﯼ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺑﺰﻧﯽ ...
ﺩﻝ ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﯼ ،
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮔـﺬﺭﯼ .
ﺩﻝ ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﺩﻝ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﻏـﭽﻪ ﺑـﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯼ
ﺭﺍﺳﺘﯽ ، ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﯾـﺪﯼ ... ؟