ﻣﺮﺩﯼ، ﺧﺮﯼ ﺩﻳﺪﮐﻪ ﺩﺭﮔِﻞ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴ

ﻣﺮﺩﯼ، ﺧﺮﯼ ﺩﻳﺪﮐﻪ ﺩﺭﮔِﻞ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺁﻥ
ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﻛﻤﮏ ﻛﺮﺩﻥ؛ ﺩُﻡ ﺧﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ، ﻭَ ﺯﻭﺭ ﺯﺩ،
ﺩُﻡ ﺧﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪ!
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻛﻪ :
" ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺑﺪﻩ! "
ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻛﻮﭼﻪﺍﯼ ﺩﻭﻳﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﺑﻮﺩ.
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺯﻧﯽ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽ
ﺷﺴﺖ ... ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪِ ﺩﺭ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺍﺵ ﺳِﻘﻂ ﺷﺪ!
ﺻﺎﺣﺐِ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ...
ﻣﺮﺩِ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﻳﺪ.
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻴﺎﻓﺖ،
ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺑﻪ ﻛﻮﭼﻪﺍﯼ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻃﺒﻴﺒﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﻭ
ﺟﻮﺍﻧﯽ ﭘﺪﺭﺑﻴﻤﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﯼ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﺎ ﻣُﺮﺩ!
ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ...
ﻣَﺮﺩ، ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺍﺭ، ﺩﺭ ﺳﺮ ﭘﻴﭻِ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻳﻬﻮﺩﯼ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻳﻬﻮﺩﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻛﻮﺭﺵ ﻛﺮﺩ!
ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻻﻥ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺖ ...
ﻣﺮﺩِ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ، ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻗﺎﺿﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﻨﺎﻫﻢ ﺩﻩ ...
ﻗﺎﺿﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﺯﻧﯽ ﺷﺎﻛﯽ ﺧﻠﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!
ﭼﻮﻥ ﺭﺍﺯﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﭼﺎﺭﻩ ﯼ ﺭﺳﻮﺍﻳﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻳﺎﻓﺖ.
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ، ﻣﺪﻋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻮﺍﻧﺪ.

ﻧﺨﺴﺖ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﯼ ﭘﺮﺳﻴﺪ.
ﯾﻬﻮﺩﯼ ﮔﻔﺖ: " ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﺼﺎﺹ ﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ. "
ﻗﺎﺿﯽ ﮔﻔﺖ : " ﺩﻳﻪ ﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩﯼ، ﻧﺼﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ! ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺕ ﺭﺍ
ﻧﻴﺰﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻓﺖ! "
ﻭﻗﺘﯽ ﻳﻬﻮﺩﯼ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﺍﺯﺷﻜﺎﻳﺖ ﺩﻳﺪ، ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﻣﺤﻜﻮﻡ ﺷﺪ!
ﺟﻮﺍﻥِ ﭘﺪﺭ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ.
ﮔﻔﺖ: " ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺪﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﻫﻼﻛﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃﻠﺐ ﻗﺼﺎﺹ ﺍﻭ
ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ. "
ﻗﺎﺿﯽ ﮔﻔﺖ: " ﭘﺪﺭﺕ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻧﺼﻒ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ
.
ﺣﻜﻢ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﻫﻤﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﺨﻮﺍﺑﺎﻧﯿﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﻭﺩﺁﻳﯽ، ﺍﻣﺎ
ﻃﻮﺭﯼ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﻴﻤﻪ ﯼ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ! "
ﺟﻮﺍﻥ ﺻﻼﺡ ﺩﯾﺪﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎﺑﻪ ﺳﯽ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺟﺮﻳﻤﻪ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺷﻜﺎﻳﺖ ﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩﻣﺤﻜﻮﻡ
ﺷﺪ!
ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺯﻧﯽ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺳﻘﻂ ﺟﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺖ :
:
" ﻗﺼﺎﺹ ﺷﺮﻋﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺟﺎﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﻩِ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻼﻝ، ﺩﺭﻋﻘﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻛﻮﺩﮎِ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ
ﻛﻨﺪ، ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻼﻕ ﺁﻣﺎﺩﻩ
ﺑﺎﺵ! "
ﻣﺮﺩ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺎﺿﯽ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ، ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺩﻭﻳﺪ
...
ﻗﺎﺿﯽ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩ :
" ﻫﯽ! ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ! "
ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﯾﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ:
" ﻣﻦ ﺷﻜﺎﻳﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻣﺮﺩﺍﻧﯽ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﺮ ﻣﻦ، ﺍﺯ
ﮐﺮﻩﮔﯽ ﺩُﻡ ﻧﺪﺍﺷﺖ! "
" ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﭼﻪ "
<< ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﻭ ﺭﯾﺘﺎ ‏( ﺁﯾﺪﺍ ‏) ﺳﺮﮐﯿﺴﯿﺎﻥ