دین ایران باستان -1

دین ایران باستان -1
نماد مزداپرستی :


این نماد ، که بنادرستی آنرا برخی از مردم "نماد فروهر" و برخی دیگر "نماد اهورمزدا" نامیده اند، درسال 1928 میلادی توسط یک دانشمند اوستا شناس هندی پارسی تبار بنام ایراک تاراپوروالا (Dr. Irach J. S. Taraporewala) "نماد فر کیانی" (نماد شکوه شاهی) نامیده شد ؛ گرچه میتوان آنرا "نماد انسان اهورامزدا پرست" یا " نماد انسان فروهر پرست" یا "نماد انسان زرتشتی" یا "نماد مزداپرستی" نیز نامید . در اینجا بد نیست که گفته شود که در نزد مادها و هخامنشیان ، "آتش" نماد اهورمزدا بوده است .

شناسائی مینوهای (معنی های) بخشهای نماد :

1- دست راست " انسان اهورا مزدا پرست" که به سوی آسمان است ، آماج (هدف) بودن اهورا مزدا در تکاپوی انسان را نمایندگی میکند.

2- بودن پرهونه ای (حلقه ای) کوچک در دست چپ " انسان اهورا مزدا پرست" ، پیمان او برای پیروی از اهورامزدا را نمایندگی می کند .

3- بودن دو بال در دو سوی این نماد ، توانمندی سرشتی آدمیان ، برای پیروی از اهورا مزدا (پرواز به سوی آسمان) را نمایندگی می کند .

4- سه نواره بودن بالها و دم ، سه دستور جاودانه "اشو زرتشت" یعنی "کردار نیک" ، "گفتار نیک" و "پندار نیک" را نمایندگی می کند ، و رازگونه بیان می دارد که تنها با اجرای این سه دستور است که میتوان بسوی اهورامزدا پرواز کرد و از او پیروی نمود .

5- در میان کمر " انسان اهورا مزدا پرست" ، یک پرهونه (حلقه) بزرگ دیده می شود که "جهان هستی" را نمایندگی می کند. جهان هستی در برگیرندهء "طبیعت و قانونهایش" و " قانون ها و پدیده های انسان ساخته" میباشد .
6- دو شاخه بیرون آمده از پرهونهء (حلقهء) بزرگ ، " قانونهای طبیعی و قانونهای انسان ساخت سازگار با طبیعت" (قانونهای پاک و سپنتا) و " قانونهای انسان ساخت طبیعت ستیز" (قانونهای پلید و انگره) در جهان هستی را نمایندگی می کنند. آن شاخه که همسو با چهرهء " انسان اهورا مزدا پرست" است ، نمایندهء قانونهای پاک و سپنتا ؛ و شاخهء دیگر ، نمایندهء قانونهای پلید و انگره است . اینگونه جاگیری این دو شاخه ، به ما میگوید که " انسان اهورا مزدا پرست" برای آمرزیده شدن باید به قانونهای پلید (انگره) پشت کرده ، و از قانونهای پاک (سپنتا) پیروی کند.