میان کوچه پس کوچه های رمضان قدم میزنیم

میان کوچه پس کوچه های رمضان قدم میزنیم
شهر آرامی ست...
گاهی مست باران دعا میشویم
و گاهی مست عروج سجده هایی که گاهی تا خود خدا میرسد
و گاهی سوار بر انحنای دستهایمان تا آغوش خدا پر میکشیم به حرمت التماسهایمان.
گاهی سبزینگی نگاهمان با لبخند خدا گره میخورد و مستانه بهار میشویم تا ظهور صبح!
این روزها لبخند خدا جاریست، جایی در ابتدای صبح تقسیم میکنند این لبخند را به قدر خیسی چشمانمان.
باران عشق میبارد در این شبهای خیس!
کاش میان ربناهای دلمان جایی هم برای دل دیگران باز کنیم...
دعا کنیم برای جاودانگی مهر مادر... همیشه سبز ماندن نگاه خسته ی پدر...
برای دل دوستانمان دعای روشنی کنیم...
دعا کنیم برای قلب مهربان همسایه...
دعا کنیم برای تمام آدمهایی که اینروزها دردهایشان با عطر رمضان به هم آمیخته و چشم به خدای الشافی دوخته اند.
دعا کنیم برای تمام آنانی که سفره خالیشان را به حرمت مهربانی خدایشان شکر میگویند!
دعا کنیم برای دل کودکانی که جای خالی پدر گوشه سفره افطارشان به چشم میخورد اما لبخند میزنند برای دل مادر و به پاس شکر خدایشان.
و دعا کنیم برای تمام همنوعانمان که این روزها زیر بار جنگ و بی عدالتی ها هنوز لبخند میزنند به امید لطف خدایشان.
و بعد...
دعا کنیم برای دلمان تا همیشه آبی بماند و لبریز از عشق به دیگران!
یادمان نرود این روزها و شبها عشق میبارد، جایی برای شستشوی دلمان از تمام غصه ها و کدروت ها پیدا کنیم...
و زیر باران برای دلمان "الا بذکر الله تطمئن القلوب" بخوانیم.
این باران همیشگی نیست... گاهی زود دیر میشود. 
❤️