خدا نکنه کسی بهت بگه:

خدا نکنه کسی بهت بگه:
زیاد برایم دعا کن!
دلت به لرزه می افته که مگه چی شده این قدر مضطرب و بیتاب شده؟
بعد اگه شرایطش باشه مشکلش و گرفتاریش رو جویا میشی، و در صدد رفعش برمیای.

ولی خدا نکنه شرایط پرسش نباشه، دیگه دلت تاب نمیاره.
تو خلوت و خواب و بیداری، فکر و ذکرت پیش اونه که:
آیا مشکلش حل شد؟
آیا دغدغه ش برطرف شد؟
خلاصه هرجا میری یا می شینی میگی:
"دوستان یک نفر خیلی ملتمس دعاست براش دعا کنید."


میدونم که نگفته متوجه منظورم شدی.
آره، صاحب و مولا و سرور و همه چیز من و تو پیغام داده که:

"و أکثروا الدعاء بتعجیل الفرج:
برای زودتر واقع شدن امر فرج بسیار دعا کنید"

کاش آب میشدم و این جمله رو نمی شنیدم.
کاش از شنیدن این جمله دق میکردم.
کاش...
و کاش...
حداقل دعا میکردم...
از اون دعاهایی که با اضطراره؛
از اون دعاهایی که همه امیدت قطع شده؛
از همونایی که همه رو بسیج میکنی که:
آی دوستان فرد مضطری، ملتمس دعاست دعاش کنید.

وای! که باید دق کرد از این غربت، از این تنهایی...

سلام مولای غریب!

صاحب عالم و آدم باشی ولی تنها!!!
نمک سفره مون به دعای شما باشه، و این قدر تنها...
خدایا کمکش کن ...

#سفیر_عشق
°°°•••یک قدم تا خدا•••°°°

https://telegram.me/yek_qadam_ta_khoda