تفسیر بی حجابی و بدحجابی
تفسیر بی حجابی و بدحجابی
بسم الله الرحمن الرحیم
بحجابی برهنکی بخشی از بدن یا موهای سر و یا آشکار بودن زیور و زیبایی های زن در برابر نامحرم است. نظیر آنکه ساعد دست یا گلو و یا اطراف آن یا بخشی از موهای سر پیدا باشد.
بدحجابی عبارت از پوشش بدن با لباس های زینت یا مدل خاص یا زواید و نقش و نگارها یا تنگی و بدن نمایی برخوردار باشد که جلب توجه نامحرم کند.
بی حجابی و بد حجابی هر دو از گناه هانی هستند که نقش چشمگیری در نگاه های حرام و مفاسد اخلاقی دارند. اسلام برای سلامت اخلاقی جامعه لباس های وسوسه انگیز را ممنوع کرده است و با هر گونه خودنمایی و جلوه گری زنان با زیور و زینت و آرایش و حرکات جالب توجهِ مردان مخالفت دارد. خدای تعالی از بدحجابی که همان تبرّج زنان است نهی کرده و می فرماید:
لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الأُولَی. (سوره احزاب آیه ۳۳)مانند جاهلیت نخستین با خودنمایی و خودآرایی نکنید.
بدترین ویژگی زن این است که جاذبه های جنسی بدن خود را در برابر نامحرم به نمایش گذارد و لذت نگاه به خود را بر نامحرمان مباح گرداند، همان گونه که به فرموده حضرت فاطمه سلام الله علیه بهترین ویژگی زن این است که مردی او را نبیند. یعنی با حجاب باشد.
گاهی پوشیدن برخی لباس ها تأثیر منفی بیشتری از نپوشیدن آنها دارد.
مثلاً اگر خانمی روسری یا ش نازک بر سر خود بیندازد که بخشی از گردن او پیدا باشد و از زیر شال یا روسری نازک شکل و رنگ موهای. سر و گوش ها و گوشواره ها و تزئینات موها نمایان باشد. این ها پوشیده های عریانند. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
صِنفانِ مِن اَهلِ النّارِ لَم اَرَهُما: قََومٌ مَعَهُم سّیاطٌ کَاَذنابِ البَقَرِ یَضرِبُونَبِهاَ النّاسَ وَ نِساءٌ کاسِیاتٌ عارِیاتٌ مُمِیلاتٌ مائِلاتٌ رًؤُوسُهُنـَ کَاَسنِمَةِ البُختّ المائلةِ، لا یِدخُلنَ الجَنَّةَ وَ لا یَجِدنَ رِیحَها وَ اِنَّ رِیحَهاَ لَیُوجَدُ مِن مِسیِرَةِ کَذا وَ کَذا. (کنزالعمال، ج16، ص383) .
دو گروه از اهل آتشند که من آنها را ندیده ام: گروهی که تازیانه هایی مانند دم گاو دارند و به مردم میزنند و زنانی که در عین پوشیدگی برهنه اند (لباس نازک یا تنگ می پوشند) خودنما و جلوه گرند. موهای آنها مانند کوهان شتر است. این ها وارد بهشت نمی شوند و بوی آن را هم که از فاصله چندان و چندان به مشام می رسد استشمام نمی کنند.
لباس های شاد. و جذّاب زنان همواره اوّلین دریچه انحراف جنسی را تشکیل داده اند و حضور نمایشی و جلب توجه مردان در جامعه یک منکر اخلاقی است که آنان را چراگاه چشم های آلوده می گرداند و نگاه کننده و نگاه شونده را دچار غفلت، کدورت روح و گناهان جنسی بویژه نگاه های حرام می سازد. چنین کاری خلاف ارزش های اخلاقی زن است.
اقــوام روزگـــار بـــه اخــــلاق زنـــده انـد
قومـــی کــه گــشـت فــاقـــد اخـــلاق مردنی است.
زنان خودنما فقر شدید اخلاقی دارند. زان حال آنها به مردان و جوانان این است که من محتاج یک نگاه شما هستم، مرا نگاه کنید. اگر به او نگاه نکننــد احساس خسارت و حقارت می کند که این همه زحمت های زیباسازی و جلوه گری او بدون مشتری مانده است و اگر به او نگاه کنند مسئول نگاه های حرام آنها خواهد بود.
یک زن بدحجاب نمی تواند در جامعه حضور پاک داشته باشد. حضور او در برابر نامحرم یک حضور نمایشی و غیر اخلاقی است که با احکام نورانی اسلام تضاد جدی دارد؛ زیرا حجاب یک اصل روشن قرآنی است که عقلای عالم هم آن را تأیید می کنند. منتسکیو می نویسد:
تمام ملل جهان در این عقیده مسترکند که زن ها باید حجب و حیاء داشته باشند تا بتوانند خودنگهداری کنند؛ علتش این است که قوانین طبیعت این طور حکم کرده است و لازم دانسته زن ها محجوب باشند و بر شهوات غلبه نمایند .... هرگز نباید تصور کرد افسار گسیختگی زنها بر طبق قوانین طبیعی است، بلکه افسار گسیختگی بر خلاف قوانین طبیعت می باشد و بر عکس، حجب و حیا و خودداری مطابق قوانین طبیعت است. ( روح القوانین، ۴۴۲)
دخــتــر امـــروز کــه مــادر فرداســت
طبعـــی بلنـــد بایـــد و فکـــری تابــان
عفـــت باید نــه حســن زیــور و زینــت
تقـــوا بایــد نـه کفــش و جامـــه الــــوان
زنی که برای غیر شوهر خود جلوه گری کند از خط قرمز های اخلاق و مذهب عبور کرده و اسرار و زیبایی اای خود را فاش ساخته است. زنان بدحجاب یا بی حجابی که با حضور غیر شرعی و جلوه گرانه خود در جامعه جلب توجه نامحرم می کنند باید در برابر وجدان خود و مردانی که آنها را به نگاه های حرام و آزار های روحی و آسیب های اخلاقی گرفتار می کنند پاسخ دهند و از مؤاخذه روز جزا در امان نیستند. اما زنان شوهر دار علاوه برآن باید به یک سؤال دیگر هم پاسخ دهند که چرا در مسائل جنسی به شوهر خود قانع نیستند و جاذبه های جنسی بدن
بسم الله الرحمن الرحیم
بحجابی برهنکی بخشی از بدن یا موهای سر و یا آشکار بودن زیور و زیبایی های زن در برابر نامحرم است. نظیر آنکه ساعد دست یا گلو و یا اطراف آن یا بخشی از موهای سر پیدا باشد.
بدحجابی عبارت از پوشش بدن با لباس های زینت یا مدل خاص یا زواید و نقش و نگارها یا تنگی و بدن نمایی برخوردار باشد که جلب توجه نامحرم کند.
بی حجابی و بد حجابی هر دو از گناه هانی هستند که نقش چشمگیری در نگاه های حرام و مفاسد اخلاقی دارند. اسلام برای سلامت اخلاقی جامعه لباس های وسوسه انگیز را ممنوع کرده است و با هر گونه خودنمایی و جلوه گری زنان با زیور و زینت و آرایش و حرکات جالب توجهِ مردان مخالفت دارد. خدای تعالی از بدحجابی که همان تبرّج زنان است نهی کرده و می فرماید:
لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الأُولَی. (سوره احزاب آیه ۳۳)مانند جاهلیت نخستین با خودنمایی و خودآرایی نکنید.
بدترین ویژگی زن این است که جاذبه های جنسی بدن خود را در برابر نامحرم به نمایش گذارد و لذت نگاه به خود را بر نامحرمان مباح گرداند، همان گونه که به فرموده حضرت فاطمه سلام الله علیه بهترین ویژگی زن این است که مردی او را نبیند. یعنی با حجاب باشد.
گاهی پوشیدن برخی لباس ها تأثیر منفی بیشتری از نپوشیدن آنها دارد.
مثلاً اگر خانمی روسری یا ش نازک بر سر خود بیندازد که بخشی از گردن او پیدا باشد و از زیر شال یا روسری نازک شکل و رنگ موهای. سر و گوش ها و گوشواره ها و تزئینات موها نمایان باشد. این ها پوشیده های عریانند. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
صِنفانِ مِن اَهلِ النّارِ لَم اَرَهُما: قََومٌ مَعَهُم سّیاطٌ کَاَذنابِ البَقَرِ یَضرِبُونَبِهاَ النّاسَ وَ نِساءٌ کاسِیاتٌ عارِیاتٌ مُمِیلاتٌ مائِلاتٌ رًؤُوسُهُنـَ کَاَسنِمَةِ البُختّ المائلةِ، لا یِدخُلنَ الجَنَّةَ وَ لا یَجِدنَ رِیحَها وَ اِنَّ رِیحَهاَ لَیُوجَدُ مِن مِسیِرَةِ کَذا وَ کَذا. (کنزالعمال، ج16، ص383) .
دو گروه از اهل آتشند که من آنها را ندیده ام: گروهی که تازیانه هایی مانند دم گاو دارند و به مردم میزنند و زنانی که در عین پوشیدگی برهنه اند (لباس نازک یا تنگ می پوشند) خودنما و جلوه گرند. موهای آنها مانند کوهان شتر است. این ها وارد بهشت نمی شوند و بوی آن را هم که از فاصله چندان و چندان به مشام می رسد استشمام نمی کنند.
لباس های شاد. و جذّاب زنان همواره اوّلین دریچه انحراف جنسی را تشکیل داده اند و حضور نمایشی و جلب توجه مردان در جامعه یک منکر اخلاقی است که آنان را چراگاه چشم های آلوده می گرداند و نگاه کننده و نگاه شونده را دچار غفلت، کدورت روح و گناهان جنسی بویژه نگاه های حرام می سازد. چنین کاری خلاف ارزش های اخلاقی زن است.
اقــوام روزگـــار بـــه اخــــلاق زنـــده انـد
قومـــی کــه گــشـت فــاقـــد اخـــلاق مردنی است.
زنان خودنما فقر شدید اخلاقی دارند. زان حال آنها به مردان و جوانان این است که من محتاج یک نگاه شما هستم، مرا نگاه کنید. اگر به او نگاه نکننــد احساس خسارت و حقارت می کند که این همه زحمت های زیباسازی و جلوه گری او بدون مشتری مانده است و اگر به او نگاه کنند مسئول نگاه های حرام آنها خواهد بود.
یک زن بدحجاب نمی تواند در جامعه حضور پاک داشته باشد. حضور او در برابر نامحرم یک حضور نمایشی و غیر اخلاقی است که با احکام نورانی اسلام تضاد جدی دارد؛ زیرا حجاب یک اصل روشن قرآنی است که عقلای عالم هم آن را تأیید می کنند. منتسکیو می نویسد:
تمام ملل جهان در این عقیده مسترکند که زن ها باید حجب و حیاء داشته باشند تا بتوانند خودنگهداری کنند؛ علتش این است که قوانین طبیعت این طور حکم کرده است و لازم دانسته زن ها محجوب باشند و بر شهوات غلبه نمایند .... هرگز نباید تصور کرد افسار گسیختگی زنها بر طبق قوانین طبیعی است، بلکه افسار گسیختگی بر خلاف قوانین طبیعت می باشد و بر عکس، حجب و حیا و خودداری مطابق قوانین طبیعت است. ( روح القوانین، ۴۴۲)
دخــتــر امـــروز کــه مــادر فرداســت
طبعـــی بلنـــد بایـــد و فکـــری تابــان
عفـــت باید نــه حســن زیــور و زینــت
تقـــوا بایــد نـه کفــش و جامـــه الــــوان
زنی که برای غیر شوهر خود جلوه گری کند از خط قرمز های اخلاق و مذهب عبور کرده و اسرار و زیبایی اای خود را فاش ساخته است. زنان بدحجاب یا بی حجابی که با حضور غیر شرعی و جلوه گرانه خود در جامعه جلب توجه نامحرم می کنند باید در برابر وجدان خود و مردانی که آنها را به نگاه های حرام و آزار های روحی و آسیب های اخلاقی گرفتار می کنند پاسخ دهند و از مؤاخذه روز جزا در امان نیستند. اما زنان شوهر دار علاوه برآن باید به یک سؤال دیگر هم پاسخ دهند که چرا در مسائل جنسی به شوهر خود قانع نیستند و جاذبه های جنسی بدن
۸.۶k
۱۰ مرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.