من عقابی بودم که نگاه ماری سخت آزارم داد. بال گشودم وبه س

من عقابی بودم که نگاه ماری سخت آزارم داد. بال گشودم وبه سمتش رفتم ، از زمینش کندم به هوا آوردم . آخر عمرش بود که فریب چشمش سخت جادویم کرد . در نوک یک قله آشیانش دادم که همین دل رحمی چه به روزم آورد . عشق جادویم کرد وزهر خود بر من ریخت ، از نوک قله به زمین افتادم . تازه یادم آمد . من عقابی بودم بر فراز یک کوه آشیان خود را به نگاهی دادم .