در زندگی با آدم های زیادی ملاقات می کنیم،

در زندگی با آدم‌های زیادی ملاقات می‌کنیم،
با آدم‌های زیادی قدم می‌زنیم و می‌نشینیم،
می‌خندیم و گریه می‌کنیم،
حرف می‌زنیم و سکوت می‌کنیم،
اما فقط بعضی از این آدم‌ها در ذهنمان باقی می‌مانند؛
این بعضی‌ها ناگهان می‌روند
و هیچ‌وقت دیگر با این بعضی‌ها اتفاقی در خیابان روبرو نخواهی شد.
خیلی زود می‌آیند و خیلی زودتر می‌روند،
اما فقط تعداد کمی از ما می‌توانیم این بعضی‌ها را تشخیص بدهیم، تا دو دستی بگیریمشان و از دستشان ندهیم.
این بعضی‌ها یک بار در زندگی آدم اتفاق می‌افتند،
مثل دیدن اتفاقی ستاره‌ی دنباله داری در دل شب، که قرن‌ها طول می‌کشد تا دوباره برگردد،
و یا مثل برنده شدن در یک لاتاری بزرگ.
باید خیلی خوش‌شانس باشی که در یک لاتاری بزرگ قرعه به نام تو بیافتد؛
البته می‌شود سال‌های سال هم زندگی کرد و هیچ‌وقت در یک لاتاری برنده نشد.
می‌شود سال‌های سال با آدم‌های خیلی زیادی ملاقات کنی، ولی حتی یک بار هم با یکی از آن بعضی‌ها روبرو نشوی.
این بعضی‌ها دل خیلی نازکی دارند، حتی نمی‌دانی چگونه دلشان را شکسته‌ای، حتی گاهی بی‌آنکه کاری کرده باشی دلشان می‌شکند، مثلاً گاهی حتی از یک سکوت دلشان می‌شکند.
اگر تو آنقدر آدم خیلی خوش‌شانسی هستی که با یکی از آن بعضی‌ها روبرو شده‌ای،
خوب چشم‌هایت را باز کن، او را تشخیص بده
و تا دیر نشده خودت را به اون غل و زنجیر کن،
وگرنه سال‌ها بعد، متوجه می‌شوی او یکی از آن بعضی‌ها بوده است و تو چقدر احمقانه او را تشخیص نداده بودی...