بعضی آدم ها را نمیشود که یکهو تمامشان کرد.

بعضی آدم ها را نمیشود که یکهو تمامشان کرد.
بعضی آدم ها آنقدر خوبند که حالت را خوب میکنند، که تمام شدنشان برای تو سخت است، همین است که تمامشان نمیکنی، سعی میکنی آرام آرام کنار بکشی اما نمیشود که بشود...اما میدانی بودنت هم برایشان چندان خوشایند نیست و گاهی آزاردهنده میشود اگر زیاد باشد.
راستش گاهی آدمی از جایی به بعد، آدم های نصفه نیمه را هم قبول میکند، دوست های نصفه نیمه را هم می پذیرد.
میداند که اولویت های آدم ها انقدر زیاد است که بهشان اجازه ندهد که بخواهند تمام وقت باشند، امابودشان خوب است، انرژی بخش است.
همه چیز را خودت قبول میکنی، می پذیری کم و زیاد بودنشان را، دیر یا زود شدن های بودنشان را...
دوستت می مانند، دوستشان می مانی اما با همان شرایط نصفه نیمه...
کاش میشد تمامش کنیم.