به نام خدا

تا از کسی کمی تعریف میکنی ، خودش رو‌گم میکنه... مثل همین پاییز.... از بس نوشته اند پاییز فصل عاشقی ، باورش شده .... حتماخودش را گم‌کرده ، که گاهی بسان تابستان و گاهی ادای زمستان بی خاصیت رو در میاره ... درختها هم که انگار دیگر حال و حوصله ی رنگ عوض کردن را ندارند. باران هم که قربونش برم،مدتهاست با ما قهره... یادش بخیر... پاییز بود با برگهای زرد و نارنجی ریخته در خیابان و جاده ای رو به بی نهایت... قدم زدن های پایا پای، سرمست از بوی عطر بارون، میشد دیوانه وار خندید و درنگاه هایی عاشقانه حل شد... afsane. 95/8/ 1:-