فهیمه احمدی تنها مهندس پرواز زن

فهیمه احمدی تنها مهندس پرواز زن
گفتگو۱:

ضمن عرض سالم و خوش آمد ، لطفاً خودتان را معرفی کنید.
فهیمه احمـــــدی دستجـــردی هستم متولد 1360 از محله
پامنـــــار تهران و مجرد – تحصیالتم در زمینه مهندسی پرواز
است و از سال 1387 افتخار همکاری با هواپیمایی ایران ایرتور به
عنوان مهندس پرواز ) هواپیمای توپولف TU154( را دارم و در حال
حاضر جمعا" بیش از 3000 ساعت پرواز نموده ام .

چه عاملی باعث شد که به حرفه ی پرواز عالقه مند شوید ؟ چرا
ً مثال به معلمی عالقه مند نشدید ؟ چه چیزی در این حرفه برای
شما جذابیت داشت؟
من از اول دبستان دوست داشتم جای معلمم باشم در واقع
به این حرفه هم عالقه داشتم و تجربه ی معلمی هم دارم اما در
مؤسسات و آموزشگاه های آزاد . اما پرواز، همیشه جزء آرزوهایم
بود . پرواز را با پاراگالیدر و چتر شروع کردم به این صورت که
دوره ی پرواز با پاراگالیدر ، هواپیماهای فوق سبک و سقوط آزاد را
تجربه کردم تا این که در رشته ی دانشگاهی مهندسی پرواز تحصیل
کردم و چون در آن زمان برای خانم ها رشته خلبانی وجود نداشت
من به صورت آزاد دوره ی خلبانی را در کنار تحصیل در دانشگاه
طی کردم.

چه کسی مشوق شما برای پرواز بود؟
پدر و مادرم از دوران کودکی با حمایت من برای ساخت
بادبادک یکی از بهترین مشوق های من بودند.

شما فکــر می کنید که یک خانم چگونه می توانــــد در حیطه و
حرفه ی پرواز فعالیت کند ؟
به نظر من هیچ کاری سخت نیست این آدم ها هستند که
کارها را سخت می کنند شاید یک سری مشکالت وجود داشته باشد
اما همه ی این ها به اراده ی خود فرد بستگی دارد. اگر انسان یک
هدف داشته باشد باید یک سری مقاومت ها و جنگیدن ها را هم
انجام دهد.

ً آیا بر این باور هستید که در بحث پیشرفت ، جنسیت اصال مطرح
نیست و به عبارت دیگر جنسیت محدودکننده و مانع نیست ؟
بله واقعا خود ما خانم ها اگــر بخواهیم و پشتکار داشته
باشیم، وقتی به در بسته می خوریم بــــه جای این که جا بزنیم و
یا عقب بکشیم به دنبال کلیـــد آن قفل بسته باشیم همه چیـــز حل
می شود .

حرفه ی خلبانی از ریسک پذیری بیشتری نسبت به سایر مشاغل
برخوردار است ، چگونگی پذیرش این ریسک بـــرای خانم ها را
چطور تبیین می کنید؟
این ها به نظر من بر می گردد به ریشه ی تربیت خانواده
یعنی در خانواده بیشتر این باور هست که دخترها ظریف هستند،
اما ما می توانیم همه ی توانمندی ها را در کنـار هم داشته باشیم.
این ها همه بر می گردد به خود فرد و خواستنش . جالب است بگویم
من از پل هوایی می ترسیدم ، زمانی که هنوز سنگ نوردی را شروع
نکـــرده بودم وقتی بالای کوه می رفتم پایین را نگاه نمی کردم چون
از ارتفـاع می ترسیــدم اما الان پرواز می کنم . این ها بــــه خاطر
این هست که ترس از ارتفاع را در خودم از بین بـــردم . اگر کسی
هدفش خیلی مهم باشد بـــه خاطر آن هدف بـا ترس هایش مقابله
می کند و آنرا در خود از بین می برد.

به نظر شما خانم ها بــا داشتن کدام شاخص می توانند وارد
حرفه ی پروازی شوند؟
اولین گــام را علاقه منــــــدی می دانم . بعد شنـــاخت
توانمندی های خود . باید اول توانمندی های لازمه یک شغل را پیدا
کنیم ، اگر آن توانمندی ها وجود داشت می توان به سمت آن حرفه
رفت و آن را ادامه داد . هر کسی می دانـــد که تا چه حدی می
ً تواند از خودش انتظار داشته بـاشد مثال خلبــــانی از مشاغل سخت
محسوب می شود اما من آن را سخت نمی دانم . برای خانم ها این
حرفه بیشتر یک آرزوی دست نیافتنی است اما من می خواهم بگویم
این گونه نیست چون من به این آرزو رسیدم پس دست یافتنی است
و بقیه هم می توانند با تلاش و پشتکار به این آرزو برسند.

گفتید ورزش می کنید در کدام رشته فعالیت دارید؟
ً من دقیقا 13 سال است که ورزش می کنم ، دومیـــدانی ،
بسکتبال و آخرین رشته ای که الان کار می کنم سنگ نــوردی است
و از این که در کنار پرواز ورزش می کنم بسیار خوشحال هستم .

در راهی که انتخاب کردید چه کسانی همراه شما بودند؟
من در ایــــن راه تنها بودم و هیچ کسی را در بخش هوایی
نداشتم و همه ی دوستـانم هم ، دوستان ورزشی و هنری بودند البته
دوستانی هم در دانشگاه، هم رشته ی من بودند که در بین خانم های
هم دوره ی خودم در این رشته تنها کسی که موفق شد من بودم که
با اتکاء به اعتماد به نفس در این راه موفق شدم و امروز یکی از چند
نفر و شاید تنها مهندس پرواز زن جهان برروی هواپیمای توپولف
خوشحالم و تشکر می کنم از مدیریت ایران ایرتور که این فرصت ارزشمند را به من دادند.

در حال حاضر به چه کاری مشغول هستید ؟
ً در حال گذراندن دوره آموزش زمینی تایپ هواپیمای بویینگ
MD در هواپیمایی ایران ایرتور هستم که