ﻫﺮﮐﻪ ﺯﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﭘﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺵ

ﻫﺮﮐﻪ ﺯﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﭘﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺵ
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺟﮕﺮﺵ

 

ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﻠﻖ ﺗﻮ ﺧﺪﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ

ﺻﺮﻑ ﺷﺪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻨﺮﺵ

 

ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﺮﮒ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ

ﮐﺎﺵ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺧﺒﺮﺵ

 

آرزو ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺸﻮﻡ

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺪﺵ ﺍﻣﺪﻩ ، ﺍﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ

 

ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻩ

آﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺵ

‏(نیما شکرکردی)