تنهایی
تنهایی
مثلِ بارانِ پاییزی
وسوسهی قدمزدن است در خیابان؛
که میروی، و باز میگردی؛ و تازه میفهمی:
خیس شدهای، تا مغزِ استخوانهات!
مثلِ بارانِ پاییزی
وسوسهی قدمزدن است در خیابان؛
که میروی، و باز میگردی؛ و تازه میفهمی:
خیس شدهای، تا مغزِ استخوانهات!
۱.۱k
۱۳ اسفند ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.