پدر من سالهاست که دیگه پیش ما نیست...
پدر من سالهاست که دیگه پیش ما نیست...
در واقع اصطلاح جوانمرگ شدن ،
یا پرپر شدن رو می شه
به معنای واقعی کلمه در مورد پدرم به کار برد...
حتی گاهی مشکل بتونم بگم چند سال پیش بود، باید بنشینیم دقیق حساب کتاب کنم. و اساسا تاریخ و مدتش هم أهمیت زیادی نداره ، یک روز ناگهان نبود. همین. دیروز برای خواهرم نوشتم پدر مادرها هرگز نمی میرند. نوشتم هنوز کسی ندیده پدر یا مادری مرده باشه. و واقعا به این حرف معتقدم. اگر بابا برای من مرده بود چرا هنوز دلم براش تنگ می شه ؟ چرا فکر می کنم اگر بود چنین و چنان نمی شد؟ یا چرا حسرت می خورم که هرگز عکسی از پسرم روی زانوی پدر بزرگش ندارم؟ ولی باید اعتراف کنم که نبودنش مثل یک عقرب بزرگ و سیاهه که نیش زهرآلودش رو سالهاست در قلب من فرو کرده و شبانه روز وجودم رو مسموم می کنه. عقربی که تصمیم نداره بمیره یا با من مهربون شه. کاش پدر و مادرها بیشتر به فکر سلامتی جسم و روح و روان خودشون باشن. مسولیت پدری و مادری هرگز تموم نمی شه حتی وقتی بچه ها بزرگ می شن و خودشون پدر و مادر می شن . تازه نیاز ادما تو بزرگسالی به اونها زیادتر و از نوع آگاهانه تر و عمیق ترشه .برای أمثال من واقعا تنها یاد و خاطره ای خوب ازشون داشتن کافی نیست. ماها دلمون می خواد تلفن زنگ بزنه اونور خط یکی بگه بابا طرفای ما نمیای؟ دلمون می خواد گاهی رو مبل روبروشون بنشینیم و در سکوت از حضورشون انرژی بگیریم. یک وقتایی هم استکان چای رو جلوشون بگذاریم و بگیم بابا خسته ام ... پدر من سالهاست که در میان ما نیست و پدر من مراقب سلامتی خودش نبود ... روز پدر مبارک باشه ... به پدر مادرتون یاداوری کنید خودشون رو برای شما حفظ کنن.
با مهر
#نیکی_فیروزکوهی
ډل ڼـۉشټـ✍ ـہ هإی ڪوچہ ڀُۺتـ✫ـے
💞 💞
https://telegram.me/joinchat/BYIBETypQYYlvvnrZeAdZA
در واقع اصطلاح جوانمرگ شدن ،
یا پرپر شدن رو می شه
به معنای واقعی کلمه در مورد پدرم به کار برد...
حتی گاهی مشکل بتونم بگم چند سال پیش بود، باید بنشینیم دقیق حساب کتاب کنم. و اساسا تاریخ و مدتش هم أهمیت زیادی نداره ، یک روز ناگهان نبود. همین. دیروز برای خواهرم نوشتم پدر مادرها هرگز نمی میرند. نوشتم هنوز کسی ندیده پدر یا مادری مرده باشه. و واقعا به این حرف معتقدم. اگر بابا برای من مرده بود چرا هنوز دلم براش تنگ می شه ؟ چرا فکر می کنم اگر بود چنین و چنان نمی شد؟ یا چرا حسرت می خورم که هرگز عکسی از پسرم روی زانوی پدر بزرگش ندارم؟ ولی باید اعتراف کنم که نبودنش مثل یک عقرب بزرگ و سیاهه که نیش زهرآلودش رو سالهاست در قلب من فرو کرده و شبانه روز وجودم رو مسموم می کنه. عقربی که تصمیم نداره بمیره یا با من مهربون شه. کاش پدر و مادرها بیشتر به فکر سلامتی جسم و روح و روان خودشون باشن. مسولیت پدری و مادری هرگز تموم نمی شه حتی وقتی بچه ها بزرگ می شن و خودشون پدر و مادر می شن . تازه نیاز ادما تو بزرگسالی به اونها زیادتر و از نوع آگاهانه تر و عمیق ترشه .برای أمثال من واقعا تنها یاد و خاطره ای خوب ازشون داشتن کافی نیست. ماها دلمون می خواد تلفن زنگ بزنه اونور خط یکی بگه بابا طرفای ما نمیای؟ دلمون می خواد گاهی رو مبل روبروشون بنشینیم و در سکوت از حضورشون انرژی بگیریم. یک وقتایی هم استکان چای رو جلوشون بگذاریم و بگیم بابا خسته ام ... پدر من سالهاست که در میان ما نیست و پدر من مراقب سلامتی خودش نبود ... روز پدر مبارک باشه ... به پدر مادرتون یاداوری کنید خودشون رو برای شما حفظ کنن.
با مهر
#نیکی_فیروزکوهی
ډل ڼـۉشټـ✍ ـہ هإی ڪوچہ ڀُۺتـ✫ـے
💞 💞
https://telegram.me/joinchat/BYIBETypQYYlvvnrZeAdZA
۴.۲k
۲۲ فروردین ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.