در ستایش فوتبال...
در ستایش فوتبال...
بی عرضگی خودمان را گردن فوتبال نیاندازیم
فوتبال بازی کردن و نگاه کردن یک تفریح حداقل مباح است.
وظیفه همه حکومت ها بالاخص حکومتهای که ساختار جمعیتیشان جوان است وسیله تفریح و سرگرمی جوان هایشان را تامین کنند.
نتیجه بی عرضگی حاکمیت ما در تامین این نیاز را می توانید هر روز عصر در قیلون خونه محل ملاحظه بفرمایید.
اگر حاکمیت نتواند تفریحی را تامین کند که زمینه تعالی انسان ها باشد حداقل باید تفریحی را فراهم کند انها را سرگرم کند. بیکاری کشتزار گناه است.
بی عرضگی و کم فهمی رسانه ای کشور خودمان را گردن جام جهانی بیچاره نیاندازیم ما رسانه قدرتمند نداریم تکنیک رسانه ای نداریم فهم رسانه ای نداریم خب معلوم است توپ گرد جام جهانی بیشتر از سر جدا شده جوانان عراقی دیده می شود و این اصلا ربطی به جام جهانی بیچاره ندارد.-
اگر قدرت رسانه ای داشتیم همین جام جهانی بهترین ظرفیت برای انتقال پیام است. -
دورهمایی بزرگی بنام جام جهانی بهترین فرصت برای دیده شدن و رساندن حرف است یک فرصتی است که دارای ظرفیت رسانه ای همانند حج است در مقیاس جهانی! (بلا تشبیه معنوی)
حالا اگر فحش دادن به جام جهانی بین بچه حزب الهی ها کلاس دارد بحث دیگری است.-
در داخل هم همینن فوتبال چقدر می تواند باعث وفاق ملی شود چقدر می تواند آثار فشار اقتصادی و تنش روانی جامعه را کاهش بدهد. یک دولت چقدر باید خرج کند تا اندازه یک برد تیم ملی فوتبال بتواند در جامعه شادی ایجاد کند. یک لیگ برگزار می کنند 200 میلیارد خرجش می شود در عوض نه ماه میلیونها نفر را با دیدنش با نود دیدنش و با هزار برنامه جانبی اش سرگرم می کنند. دولت اگر بخواهد همین خروجی را در جایی غیر فوتبال ایجاد کند با دویست هزار میلیارد هم نمی تواند.
حالا اگر این فوتبال شده بازیچه مشتی ادم سیاسی که شهوت دوربین شان باعث نابودی فوتبال و تبدیل فوتبال از وسیله نشاط به ضدش شده این اقایون سیاسی (از همه جناح ها) پایشان را از فوتبال بکشند بیرون فوتبال چه گناهی کرده!-
البته طبیعی است منظور افراط در فوتبال نیست.
فوتبال اصلا هم افیون ملتها نیست می تواند باعث همدلی، دوستی میان ملتها باشد فوتبال می تواند دیوار نفرت آمیزی که استکبار گران و دولت مرد ها بین مردم کشیده اند را بشکند.
بی عرضگی خودمان را گردن فوتبال نیاندازیم
فوتبال بازی کردن و نگاه کردن یک تفریح حداقل مباح است.
وظیفه همه حکومت ها بالاخص حکومتهای که ساختار جمعیتیشان جوان است وسیله تفریح و سرگرمی جوان هایشان را تامین کنند.
نتیجه بی عرضگی حاکمیت ما در تامین این نیاز را می توانید هر روز عصر در قیلون خونه محل ملاحظه بفرمایید.
اگر حاکمیت نتواند تفریحی را تامین کند که زمینه تعالی انسان ها باشد حداقل باید تفریحی را فراهم کند انها را سرگرم کند. بیکاری کشتزار گناه است.
بی عرضگی و کم فهمی رسانه ای کشور خودمان را گردن جام جهانی بیچاره نیاندازیم ما رسانه قدرتمند نداریم تکنیک رسانه ای نداریم فهم رسانه ای نداریم خب معلوم است توپ گرد جام جهانی بیشتر از سر جدا شده جوانان عراقی دیده می شود و این اصلا ربطی به جام جهانی بیچاره ندارد.-
اگر قدرت رسانه ای داشتیم همین جام جهانی بهترین ظرفیت برای انتقال پیام است. -
دورهمایی بزرگی بنام جام جهانی بهترین فرصت برای دیده شدن و رساندن حرف است یک فرصتی است که دارای ظرفیت رسانه ای همانند حج است در مقیاس جهانی! (بلا تشبیه معنوی)
حالا اگر فحش دادن به جام جهانی بین بچه حزب الهی ها کلاس دارد بحث دیگری است.-
در داخل هم همینن فوتبال چقدر می تواند باعث وفاق ملی شود چقدر می تواند آثار فشار اقتصادی و تنش روانی جامعه را کاهش بدهد. یک دولت چقدر باید خرج کند تا اندازه یک برد تیم ملی فوتبال بتواند در جامعه شادی ایجاد کند. یک لیگ برگزار می کنند 200 میلیارد خرجش می شود در عوض نه ماه میلیونها نفر را با دیدنش با نود دیدنش و با هزار برنامه جانبی اش سرگرم می کنند. دولت اگر بخواهد همین خروجی را در جایی غیر فوتبال ایجاد کند با دویست هزار میلیارد هم نمی تواند.
حالا اگر این فوتبال شده بازیچه مشتی ادم سیاسی که شهوت دوربین شان باعث نابودی فوتبال و تبدیل فوتبال از وسیله نشاط به ضدش شده این اقایون سیاسی (از همه جناح ها) پایشان را از فوتبال بکشند بیرون فوتبال چه گناهی کرده!-
البته طبیعی است منظور افراط در فوتبال نیست.
فوتبال اصلا هم افیون ملتها نیست می تواند باعث همدلی، دوستی میان ملتها باشد فوتبال می تواند دیوار نفرت آمیزی که استکبار گران و دولت مرد ها بین مردم کشیده اند را بشکند.
۳.۲k
۲۸ خرداد ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.