همه چیز از غم های کوچک شروع می شود، همین که دستتان بلرزد

همه چیز از غم های کوچک شروع می شود، همین که دستتان بلرزد و لیوان آب سر بخورد، همین که درِ ورودی خانه را محکم ببندی، همین که یکی از دکمه های پیراهن هر روز جا بماند، همین که یادت نباشد کلید را کجا گذاشتی، همین که مدتی طولانی در جمع حرف نزنید.... این شروع ِ فاصله است، بینِ خودتان و امید.
مهم نسیت چه اتفاقی در حال وقوع است، شما نابودش کنید، زندگی بدون نشانه های وابسته اش، شبیه به مرگی تدریجی ست! از چیزهای کوچک بیشتر بترسیم! بوسیدن هر روزه قبل از خروج از در برای کارهای روزمره، به اندازه فراموش نکردن سالگرد مهم است