همه سهم من از خود دلی بود که به تو دادم و هر شب بغضو گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی، گریستم و تو هرگز ندانستی که زخمهایت زخمهای مکررم بودند...
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.