چند روز پیش برای تسویه حساب شهریه دخترم به مدرسه اش رفتم
چند روز پیش برای تسویه حساب شهریه دخترم به مدرسه اش رفتم .
زنگ تفربح بود و بچه ها در حیاط مشغول تخلیه انرژیهای کودکانه
یکی از بچه ها مقنعه دیگری را کشید بطوریکه مقنعه از سرش افتاد همانجا بود که من رسیدم.
دخترک دست پاچه و گریان در حالیکه هردودست را بر سر گذاشته بود با نیم نگاهی به من به همبازیش گفت بیشعوررر مَرد مَرد داره رد میشه
و مثل مرغ پرکنده هراسان به اینسو و انسو میدوید.
سریعا گذشتم تا بیشتر عذاب نکشد.
در راه برگشت میاندیشیدم دخترک در وجود من چه دید که اینگونه براشفت.
اساسا درک او از جنس مرد چیست
و به مدد کدامین فرهنگ واعتقاد اینگونه از جنس مخالفش میهراسد.
امروز کودک است و کم توان ،فردا که بزرگ شد چگونه با این هیولای جنس مخالف به جنگ خواهد رفت بدون اینکه علت جنگیدنش را بداند.
او همانی خواهد شد که بدلیل ترس از نگاه الوده مردان فرصتهای شغلی طلایی کار در کنار مردان را از دست خواهد داد.
ترس از هیولای مردانگی اختیار انتخاب پوشش دلخواهش در مهمانیها و مراسم مختلف را از او میگیرد
و اوهمواره در حسرت انتخاب لباس دلخواهش.
او که زنی خواهد شد تشنه زیبایی و نمایش زیباییهای خدادادی وجودش ،چگونه از این نیاز بینیاز خواهد شد درحالیکه پروژه مرد هراسی حتا اجازه نمایش تصویر خودش بر پروفایل تلگرامش را نخواهد داد.
او محکوم است که عکس فرزندش ویا تصویری از یک گل را به جای خودش معرفی کند.
مرد هراسی به او دیکته خواهد کرد که بمنظور انتقام از هیولای جنس مخالف شرایط سختی برای ازدواج قایل شود تا بااین شرایط گوشه ای از الام وجودش را تسکین دهد.مهریه های سنگین شاید بنوعی نتیجه این نگاه مرد هراسی باشد.
اروپای طراز اول را از نزدیک لمس کرده ام در بین کشورهای اروپایی پیشرفته بیش از همه در سوئد دیده ام احترام به زن بودن را.
شعار سمبلیک آنها در طبقه بندی حقوق شهروندی اینست:
"ابتدا افراد سالمند ،بعد زنان ودر اخر مردان در اولویتند ".
هرچند کمی اغراق امیزست ولی نگاه به ارزش انسانی زنان در جوامع متمدن تا این حد پررنگ است.مردهراسی درآنجا بی معنیست.
پانیا دخترم از من میپرسد در کلاسی که همگی دخترند و اموزگار من نیز زن است چرا باید پوشش موهایم را حفظ کنم باید به او بگویم بپوش دخترم تا از تیررس نگاه مردان در امان باشی و به این ترتیب مردهراسی را در مغزو قلب او حک کنم.مگر ما مردان چگونه موجوداتی هستیم
با این همه خشم فروخورده کودکی، دخترانمان ازدواج میکنند ،مادر میشوند و پا به عرصه اجتماع مینهند.ایا فرهنگ واعتقادات ما توانست دوشیزه ای با روانی سالم به دامان اجتماع تقدیم کند که اگر اینگونه است چرا در بین بیمارانم بیشتر زنها افسرده اند.
فریاد "مرد مرد "دخترک در گوشم زنهار میزند.
زنگ تفربح بود و بچه ها در حیاط مشغول تخلیه انرژیهای کودکانه
یکی از بچه ها مقنعه دیگری را کشید بطوریکه مقنعه از سرش افتاد همانجا بود که من رسیدم.
دخترک دست پاچه و گریان در حالیکه هردودست را بر سر گذاشته بود با نیم نگاهی به من به همبازیش گفت بیشعوررر مَرد مَرد داره رد میشه
و مثل مرغ پرکنده هراسان به اینسو و انسو میدوید.
سریعا گذشتم تا بیشتر عذاب نکشد.
در راه برگشت میاندیشیدم دخترک در وجود من چه دید که اینگونه براشفت.
اساسا درک او از جنس مرد چیست
و به مدد کدامین فرهنگ واعتقاد اینگونه از جنس مخالفش میهراسد.
امروز کودک است و کم توان ،فردا که بزرگ شد چگونه با این هیولای جنس مخالف به جنگ خواهد رفت بدون اینکه علت جنگیدنش را بداند.
او همانی خواهد شد که بدلیل ترس از نگاه الوده مردان فرصتهای شغلی طلایی کار در کنار مردان را از دست خواهد داد.
ترس از هیولای مردانگی اختیار انتخاب پوشش دلخواهش در مهمانیها و مراسم مختلف را از او میگیرد
و اوهمواره در حسرت انتخاب لباس دلخواهش.
او که زنی خواهد شد تشنه زیبایی و نمایش زیباییهای خدادادی وجودش ،چگونه از این نیاز بینیاز خواهد شد درحالیکه پروژه مرد هراسی حتا اجازه نمایش تصویر خودش بر پروفایل تلگرامش را نخواهد داد.
او محکوم است که عکس فرزندش ویا تصویری از یک گل را به جای خودش معرفی کند.
مرد هراسی به او دیکته خواهد کرد که بمنظور انتقام از هیولای جنس مخالف شرایط سختی برای ازدواج قایل شود تا بااین شرایط گوشه ای از الام وجودش را تسکین دهد.مهریه های سنگین شاید بنوعی نتیجه این نگاه مرد هراسی باشد.
اروپای طراز اول را از نزدیک لمس کرده ام در بین کشورهای اروپایی پیشرفته بیش از همه در سوئد دیده ام احترام به زن بودن را.
شعار سمبلیک آنها در طبقه بندی حقوق شهروندی اینست:
"ابتدا افراد سالمند ،بعد زنان ودر اخر مردان در اولویتند ".
هرچند کمی اغراق امیزست ولی نگاه به ارزش انسانی زنان در جوامع متمدن تا این حد پررنگ است.مردهراسی درآنجا بی معنیست.
پانیا دخترم از من میپرسد در کلاسی که همگی دخترند و اموزگار من نیز زن است چرا باید پوشش موهایم را حفظ کنم باید به او بگویم بپوش دخترم تا از تیررس نگاه مردان در امان باشی و به این ترتیب مردهراسی را در مغزو قلب او حک کنم.مگر ما مردان چگونه موجوداتی هستیم
با این همه خشم فروخورده کودکی، دخترانمان ازدواج میکنند ،مادر میشوند و پا به عرصه اجتماع مینهند.ایا فرهنگ واعتقادات ما توانست دوشیزه ای با روانی سالم به دامان اجتماع تقدیم کند که اگر اینگونه است چرا در بین بیمارانم بیشتر زنها افسرده اند.
فریاد "مرد مرد "دخترک در گوشم زنهار میزند.
۱.۹k
۰۴ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.