در ایران باستان بجای کلمات آقا و خانم که ریشه مغولی دارند

در ایران باستان بجای کلمات آقا و خانم که ریشه مغولی دارند، به مرد و زن "مهربان" و "مهربانو" میگفتند. مهربانو یعنی کسی که مهر خلق میکند، و مهربان به معنای نگهبان مهربانو بود!