دورانی آمده است که خوبان فاسد و دروغگو و بی مراعات محسوب

دورانی آمده است که خوبان فاسد و دروغگو و بی مراعات محسوب می شوند و بدان خیر و راستگو و خوش سخن (تزویر) محسوب می شود .
آنجاست که گمان عقل می شود و گمان که عقل شود عقل یقین نبوده ودیگر عقل عقل نیست و آنجا است کسانی که عقلشان گمان است فکر نمی کنند آنها که عقلشان یقین است آنها هم عقلشان یقین بوده و فکر می کنند چون مثل خودشان عقلشان گمان است فکر می کنند آنها به عقل گمان بودنشان عادت کرده و حرف های نظری و فرضی خودشان را عقلانی دانسته و فکر می کنند خود عادت نکرده و فکر می کنند نمی تواند کلا انسان چیزی را که از عقلش بیابد حکم یقین داشته و یقین داشتنش هم فرضی و نظری و گمانی می دانند و بر همین اساس برایشان این باور شده که یافته ی عقل جزء نظر و فرض و گمان نیست و فکر می کنند دیگران این را دارند و خود هم دارند اما فکر می کند از آنجا که دیگران خود را یقین می دانند از نشناختن عقلشان بوده چون فکر می کنند دیگران هم مثل او عقلشان گمانشان است و فقط خود او عقلی که گمان داشته را دریافته درحالی که حتی آنها اصلا چه دانسته به عقل گمان چه ندانسته به عقل گمان اصلا از عقل گمان نبوده بلکه از عقل عقل هستند و آنجاست که حقیقت را درک نکرده و گمراه شده و دجال می شوند .