آسمان، آبی تر

آسمان، آبی تر
آب، آبی تر
من در ایوانم، رعنا سر حوض.

رخت می شوید رعنا
برگ ها می ریزد
مادرم صبحی می گفت : موسم دلگیری است.
من به او گفتم : زندگانی سیبی است ، گاز باید زد با پوست.

زن همسایه در پنجره اش ، تور می بافد ، می خواند.
من "ودا" می خوانم ، گاهی نیز
طرح می ریزم سنگی ، مرغی ، ابری.

آفتابی یکدست
سارها آمده اند.
تازه لادن ها پیدا شده اند
من اناری را ، می کنم دانه، به دل می گویم :
خوب بود این مردم ، دانه های دلشان پیدا بود.
می پرد در چشمم آب انار: اشک می ریزم.
مادرم می خندد
رعنا هم

#سهراب_سپهری