جُوتی »
جُوتی »
لاستیک ، گالِشت ، جوتی ، اُرُوسی ، کوش لاستیکی
یکی زِ سَختجون ترین چیائیکه مِنه عمرُم دیدُم ؛ همی جوتیا خُمونن ..
راحت ، مَدِر ، کارکُن ، سِوِک اِگوی هیچی بپات نکـِردی
البت عیوم زیاد داره .
اما بهِلُم وآ اَمون تا اول آدرس بدُومِت کویه گیرایا زسون ..
سر پُل نمره یَک که رسیدی ، خود کِل عکاسی پُل « گمونم اُسو که پل نمره یکه زیدن ، عکاسی پُلِ هی بی » خود نَـفـشِ عکاسی که بجَهری چینو ، یه قاش مانندی هِه که چنتا دِکُون کِل هم ، کارسون همیونه .
جوتی ، دویت ، کُلَه ، پاکَش ، زیرشولاری خطخطی ، تمبون قِری ، لچک ، مینا چدونم اُنچه یه عشایری بکارس ایاهه اُچُو گیرِت إیا ..
کُلن زِ همچو که رَد اِبوی بو مال ایا . غیرا گوسند ندارِه دی هرچه ِبُخوی همُچوُ هِه زِ شیر بِنگشت بگِر تا جون آدمُیزاد
یو خو سی یو ..
بمال که بیدُم ، خمون بیدیموُ هَمی جوتیا ..
تو نَونی . خذمتیکه جوتی به عشایر کردِه ؛ رضاشاه وآ ره قطارس نکِرده
یَهنی اَهمیتس اَیر بیشتر نبو ؛ کمتر نی ..
همیطَوُ که قطار رضا شاه هَنی مَردُمه کش و کُش اِکُنه . جُوتیَم همیطَو ..
صحاو نداره اَنده همو سالیکه جشن صدساله ای چَهنَفتی نمرِیَکه گِرهدن ، وآسکه زِ جُوتینَم بگِرن ..
بله پَ چه
یعنی تو اِگوی کم عشایره مِنه ای کُه کمرا دِلا ، بازفت ، چَری ، رگ مُنار ، مِنه ای بَرد وُ کُلوق به ره پا بُرد ایلاق اِز نو وَرگرنی گرمسیر؟!
عیویکه داره عجلِس بارونه وُ شُلوُ تَلْمْ . به آنی اِزنت به زمین .تا پا نِهادی به هَرِه ، اِدیسه به گِل . جوتی اِوآسته خُت با پوز اِری مِنه شُلو گِل ..
ریم نیورآ بگُم وختی پات عَرَخ اِکُنه چه اِبو 🙈 ، جیرت جیرت اِخونه سیت
دِردِسَم بِکآرِت إیا ، اِبو پشتسه به چَقو بِوُری بکُنیس پاکَش«دَمپُـئی»
وختی اِدِهْرِ اِبو وَلصه بزنی کدِس وآ سیخ داغ بِـتوُنی پنچریسه بگِری ؛ آپاراتیَم نیخو اما یه عیو داره . گَم اِزنه به پات .
اِگُن چین تیوپلِس زیده وآترپُروف
تَوِستونا داغ اِبو اِدیسه کدِت ، اِگوی قیلِ تونیده رِختن ری پات
با ای همه ..
کمترینکار یونه که به ثبت مِلی بِرَسه .
بعنوان یکصدسال خذمت بیدُنگی به عشایر ..
بیشترین کار یونه که یکی یَجُفت بکُنی پا ظریف وُ کاکام حسن کلیتی بفِشنیسوُن اجلاس سالانه اُپِک
لاستیک ، گالِشت ، جوتی ، اُرُوسی ، کوش لاستیکی
یکی زِ سَختجون ترین چیائیکه مِنه عمرُم دیدُم ؛ همی جوتیا خُمونن ..
راحت ، مَدِر ، کارکُن ، سِوِک اِگوی هیچی بپات نکـِردی
البت عیوم زیاد داره .
اما بهِلُم وآ اَمون تا اول آدرس بدُومِت کویه گیرایا زسون ..
سر پُل نمره یَک که رسیدی ، خود کِل عکاسی پُل « گمونم اُسو که پل نمره یکه زیدن ، عکاسی پُلِ هی بی » خود نَـفـشِ عکاسی که بجَهری چینو ، یه قاش مانندی هِه که چنتا دِکُون کِل هم ، کارسون همیونه .
جوتی ، دویت ، کُلَه ، پاکَش ، زیرشولاری خطخطی ، تمبون قِری ، لچک ، مینا چدونم اُنچه یه عشایری بکارس ایاهه اُچُو گیرِت إیا ..
کُلن زِ همچو که رَد اِبوی بو مال ایا . غیرا گوسند ندارِه دی هرچه ِبُخوی همُچوُ هِه زِ شیر بِنگشت بگِر تا جون آدمُیزاد
یو خو سی یو ..
بمال که بیدُم ، خمون بیدیموُ هَمی جوتیا ..
تو نَونی . خذمتیکه جوتی به عشایر کردِه ؛ رضاشاه وآ ره قطارس نکِرده
یَهنی اَهمیتس اَیر بیشتر نبو ؛ کمتر نی ..
همیطَوُ که قطار رضا شاه هَنی مَردُمه کش و کُش اِکُنه . جُوتیَم همیطَو ..
صحاو نداره اَنده همو سالیکه جشن صدساله ای چَهنَفتی نمرِیَکه گِرهدن ، وآسکه زِ جُوتینَم بگِرن ..
بله پَ چه
یعنی تو اِگوی کم عشایره مِنه ای کُه کمرا دِلا ، بازفت ، چَری ، رگ مُنار ، مِنه ای بَرد وُ کُلوق به ره پا بُرد ایلاق اِز نو وَرگرنی گرمسیر؟!
عیویکه داره عجلِس بارونه وُ شُلوُ تَلْمْ . به آنی اِزنت به زمین .تا پا نِهادی به هَرِه ، اِدیسه به گِل . جوتی اِوآسته خُت با پوز اِری مِنه شُلو گِل ..
ریم نیورآ بگُم وختی پات عَرَخ اِکُنه چه اِبو 🙈 ، جیرت جیرت اِخونه سیت
دِردِسَم بِکآرِت إیا ، اِبو پشتسه به چَقو بِوُری بکُنیس پاکَش«دَمپُـئی»
وختی اِدِهْرِ اِبو وَلصه بزنی کدِس وآ سیخ داغ بِـتوُنی پنچریسه بگِری ؛ آپاراتیَم نیخو اما یه عیو داره . گَم اِزنه به پات .
اِگُن چین تیوپلِس زیده وآترپُروف
تَوِستونا داغ اِبو اِدیسه کدِت ، اِگوی قیلِ تونیده رِختن ری پات
با ای همه ..
کمترینکار یونه که به ثبت مِلی بِرَسه .
بعنوان یکصدسال خذمت بیدُنگی به عشایر ..
بیشترین کار یونه که یکی یَجُفت بکُنی پا ظریف وُ کاکام حسن کلیتی بفِشنیسوُن اجلاس سالانه اُپِک
۱.۰k
۳۰ بهمن ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.