تو خوشبَختی را فَراموش کَردِه ای. شایَد وقتِشِه کِه یادِش بِگیری بِه خودِت زَمان و ارزِش بِدِه، بِه خودِت نِگاه کُن، با جِسمَت مِهرَبان باش. تَمامِ خوشبَختی تو دَر خودَت اَست.
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.